شالباف

لغت نامه دهخدا

شالباف. ( نف مرکب ) بافنده شال. آنکه شال بافد. جولاهه که شال بافد. ( یادداشت مؤلف ) :
نه از شال بافان این روزگارم
که کلغر ندانند باز از بریشم.
نزاری قهستانی.
تا بکی کبر و چند خواهی لاف
که منم شالباف سنگین باف.
حکیم قاسم کرمانی ( خارستان ).
ای بسا شالباف و تیغنورد
که فلک در بسیط خاک نورد.
( خارستان ).

فرهنگ فارسی

بافنده شال آنکه شال بافد

پیشنهاد کاربران

بپرس