شافن. [ ف ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از شفن. کسی که بکنج چشم بنگرد کسی را یا به تعجب و یا بکراهت و اعراض. ( صحاح اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). شافن و شفون. ( اقرب الموارد ). بدم چشم نگرنده. بگوشه چشم نگرنده. || رشگین و حسود که چشم برنگیرد از شدت رشک. ( از صحاح اللغة ) ( از ناظم الاطباء ).
