( شافعة ) شافعة. [ ف ِ ع َ ] ( ع ص ) عین شافعة؛ چشم که یک را دو بیند. ( منتهی الارب ). عین شافعة؛ ای تنظر؛ نظرین ای تری الشخص شخصین. ( اقرب الموارد ). دوبین. احول. کاژ.
