شافاط

لغت نامه دهخدا

شافاط. ( عبری ، ص ، اِ ) قاضی. ( قاموس کتاب مقدس ).

شافاط. ( اِخ ) یکی از جاسوسان سبط شمعون بود. ( قاموس کتاب مقدس ).

شافاط. ( اِخ ) یکی از سلسله سلطنتی یهودا. ( قاموس کتاب مقدس ).

شافاط. ( اِخ ) از رؤسای سبط جاد. ( قاموس کتاب مقدس ).

شافاط. ( اِخ ) یکی از شبانان داود است. ( قاموس کتاب مقدس ).

فرهنگ فارسی

یکی از شبانان داود است

پیشنهاد کاربران

بپرس