شاعه

لغت نامه دهخدا

( شاعة ) شاعة. [ ع َ ] ( ع اِ ) زن بدان جهت که تابع شوی خود است. ( منتهی الارب ). الزوجة لمشایعتها الزوج. «هل لک من شاعة»؛ ای زوجة. ( اقرب الموارد، ذیل ش ی ع ). || خبرهای پریشان. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

زن بدان جهت که تابع شوی خود است

پیشنهاد کاربران

بپرس