شاطرعبدا. [ طِ ع َ دُل ْ لاه ] ( اِخ ) نام یکی از طرفداران امیر سلطان ( لله شاهزاده طهماسب میرزا و حاکم خراسان ) و از نوکران امیر غیاث الدین محمد که به حکم امیرسلطان در قصبه چهل دختران ساکن بود و به محافظت آن طریق اشتغال داشت و در بهار سال 927 هَ. ق. که عبیداﷲخان اوزبیک به دارالسلطنه هرات لشکر کشید در باغ زاغان در برابر سپاه اوزبک با جلادت ایستادگی کرد و سرانجام عبیداﷲخان را به انصراف از تصرف هرات وادار ساخت. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 4 صص 580-581 شود.
