[ویکی نور] ابومحمد قاسم بن فیرة بن ابی القاسم شاطبی شافعی، از مشاهیر قاریان قرآن مجید است که به امام القراء و امام شاطبی معروف بود.
در سال 538 ق در شاطبه متولد شد.از این جهت به شاطبی منسوب شد.شاطبه شهری است در سمت شرقی قرطبه از شهرهای شرقی اندلس.
علم قرائت را نزد ابوعبدالله نفزی مغربی و ابوالحسن بن هذیل اندلسی آموخت در اصول علم قرائت و تجوید سرآمد روزگار شد، علاوه بر آن در تفسیر، حدیث، نحو، لغت و علوم عربی یگانۀ دهر و استاد اهل عصر خود به شمار میرفت.در تعبیر خواب و تاویل منامات نیز دستی توانا داشت.با اینکه کور و از هر دو چشم نابینا بوده است از کثرت ذکاوت و فطانت، تمامی حرکات و رفتار و گفتار خود را طوری می نمود که حاضران در مجلس او به هیچ وجه متوجه نمی شدند و حقیقت امر معلومشان نمی گردید.
از وی کراماتی نقل کرده اند مانند شنیدن اذان هنگام نماز از مسجد جامع مصر بدون موذن.چنین کراماتی از صالحان تنها نقل گردیده است.
وی محفوظات بسیاری داشت،صحیح بخاری و مسلم و موطأ مالک را نزد او می خواندند و اغلاط نسخه ها را از حافظه او تصحیح می نمودند، او نیز در هر مبحثی دقایق و نکات بسیار راجع به همان مبحث را املا میکرد.علاوه بر مراتب علمی بسیار زاهد و صالح و متقی و دارای اخلاق حمیده بود، بدون ضرورت حرف نمی زد، از مرضهای بسیار سخت هرگز شکایت نمی کرد، بدون طهارت قرائت نمی نمود، در مجلس قرائت با کمال وقار و متانت می نشست.
در سال 572 ق به مصر رفت و در آنجا قصیدۀ مشهور حرز الامانی و وجه التهانی معروف به قصیدۀ شاطبیه را سرود.
در سال 538 ق در شاطبه متولد شد.از این جهت به شاطبی منسوب شد.شاطبه شهری است در سمت شرقی قرطبه از شهرهای شرقی اندلس.
علم قرائت را نزد ابوعبدالله نفزی مغربی و ابوالحسن بن هذیل اندلسی آموخت در اصول علم قرائت و تجوید سرآمد روزگار شد، علاوه بر آن در تفسیر، حدیث، نحو، لغت و علوم عربی یگانۀ دهر و استاد اهل عصر خود به شمار میرفت.در تعبیر خواب و تاویل منامات نیز دستی توانا داشت.با اینکه کور و از هر دو چشم نابینا بوده است از کثرت ذکاوت و فطانت، تمامی حرکات و رفتار و گفتار خود را طوری می نمود که حاضران در مجلس او به هیچ وجه متوجه نمی شدند و حقیقت امر معلومشان نمی گردید.
از وی کراماتی نقل کرده اند مانند شنیدن اذان هنگام نماز از مسجد جامع مصر بدون موذن.چنین کراماتی از صالحان تنها نقل گردیده است.
وی محفوظات بسیاری داشت،صحیح بخاری و مسلم و موطأ مالک را نزد او می خواندند و اغلاط نسخه ها را از حافظه او تصحیح می نمودند، او نیز در هر مبحثی دقایق و نکات بسیار راجع به همان مبحث را املا میکرد.علاوه بر مراتب علمی بسیار زاهد و صالح و متقی و دارای اخلاق حمیده بود، بدون ضرورت حرف نمی زد، از مرضهای بسیار سخت هرگز شکایت نمی کرد، بدون طهارت قرائت نمی نمود، در مجلس قرائت با کمال وقار و متانت می نشست.
در سال 572 ق به مصر رفت و در آنجا قصیدۀ مشهور حرز الامانی و وجه التهانی معروف به قصیدۀ شاطبیه را سرود.
wikinoor: شاطبی،_قاسم_بن_فیره