شاطبی

لغت نامه دهخدا

شاطبی. [ طِ بی / بی ی ] ( ص نسبی ) منسوب به شاطبة. رجوع به شاطبة شود.

شاطبی. [ طِ ] ( اِخ ) ابراهیم بن موسی بن محمد اللخمی الشاطبی ثم الغرناطی مکنی به ابواسحاق ، اصولی ومفسر و فقیه و محدث و لغوی بود. از ائمه مالکیان بشمار است. از کتاب های او «الموافقات فی اصول الفقه » و «المجالس » در شرح کتاب البیوع از صحیح بخاری ، و «الافادات و الانشادات » در ادب ، و «الاتفاق فی علم الاشتقاق » و «اصول النحو» را میتوان نام برد. در سال 790 هَ. ق. درگذشت. رجوع به اعلام زرکلی ج 1 ص 25 و ج 2 ص 403 و معجم المطبوعات شود. در ریحانة الادب از جمله تألیفات او کتب زیر یاد شده است : الاعتصام در توحید، شرح الخلاصة در نحو، عنوان التعریف باسرار التکلیف دراصول فقه که همان الموافقات معروف است و المجالس.

شاطبی. [طِ ] ( اِخ ) ابوعامربن ینق. وی از جمله شاگردان ابوالعلأبن زهر در طب بود. ( از عیون الانباء ج 2 ص 65 ).

شاطبی. [ طِ ] ( اِخ ) احمدبن محمد مالکی ، مکنی به ابوالعباس از مشاهیر قراء اوائل قرن ششم اندلس که برای تحصیل علم ببلاد مشرقیه مسافرت کرده فنون قرائت را از اکابر قراء دمشق فرا گرفت و کتاب المقنع را در قرائات سبعه تألیف کرده کتابی دیگر نیز در سال 503 هَ. ق. نگاشته قرائات خود را در آن بیان کرد.( ریحانة الادب ). وی در رجب سال 454 هَ. ق. در اندلس تولد یافت و رجوع به معجم البلدان ذیل شاطبه شود.

شاطبی. [ طِ ] ( اِخ ) عبدالعزیزبن عبداﷲ سعدی ، مکنی به ابومحمد ازمشاهیر علماء و محدثین عامه که برای تحصیل علم از مولد خود شاطبه به شام و عراق رفت و از علمای آن نواحی استماع حدیث کرد و در سال 465 هَ. ق. در ناحیه حوران از مضافات دمشق درگذشت. وی کتاب غریب الحدیث ابوعبید قاسم بن سلام را بترتیب حروف هجا مرتب کرد. ( ریحانة الادب ). و رجوع به معجم البلدان ذیل شاطبه شود.

شاطبی. [ طِ ] ( اِخ ) قاسم بن فیرةبن خلف بن احمد الرعینی مکنی به ابومحمد و ابوالقاسم معروف به امام القراء. وی کورمادرزاد در شاطبه از شهرهای اندلس ، بسال 538 هَ. ق. تولد و در مصر بسال 590 هَ. ق. وفات یافت. صاحب قصیده حرزالامانی و وجه التهانی در قراآت است که به شاطبیه شهرت دارد و دارای 1173 بیت است و شروح متعددی بر آن نوشته اند. منظومه رائیه موسوم به «عقیلة اتراب القصائد فی اسنی المقاصد» در وصف صحف نیز از او است. از علمای حدیث و تفسیر و لغت است. به علم رؤیا نیز آشنایی داشت. ابن خلکان درباره وی گوید که چون صحیح بخاری و صحیح مسلم و الموطاء را بر او میخواندند از حفظ به تصحیح نسخ آنها میپرداخت. رجوع به اعلام زرکلی ج 2 ص 403 و 784 و تاریخ گزیده ص 806 و معجم المطبوعات و تاریخ الخلفاء ص 303 و ریحانة الادب شود.بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

محمد بن علی بن یوسف ملقب به رضیالدین و مکنی به ابو عبدالله از علمای دوره ارغون خان مغول ( و. ۶٠۱ ه.ق ./ ۱۲٠۴ م . -ف. ۶۸۴ ه.ق./ ۱۲۸۵ م . ). وی در علم لغت مهارت داشت و دارای تصانیفی است از جمله [حواشی] بر صحاح جوهری و غیره در چند مجلد .
ابو عامر ابن ینق وی از جمله شاگردان ابو العلائ بن زهر در طب بود .

فرهنگ عمید

از مردم شاطبه.

پیشنهاد کاربران

بپرس