شاست

لغت نامه دهخدا

شاست. ( اِ ) مرغی طوقدار که آن را توی نیز خوانند و بیشتر کنار آب بسر برد. ( شعوری ). هوبره :
گرآید پیش شاهین شاست با جنگ
فضای عالم آید بر سرش تنگ.
( از شعوری ).
رجوع به هوبره شود. || ( ص ) کودن. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

۱. (زیست شناسی ) پرنده ای وحشی و حلال گوشت، هوبره.
۲. (صفت ) کودن.

پیشنهاد کاربران

بپرس