شارژ

ما برای نِمونه، کارواژه یِ {سَنجیدن} را داریم با ریختِ دیگرِ {سَختَن}.
پیشنهادی های بسیاری از این کارواژه می توان دارد.
یک نمونه، میتواند {فِشَخت/فِشَختَن/افشخت/افشختن} باشد که در اینجا پیشوندِ {اف:نشانگر پر کردن، افزودن} بکار گرفته شده است.
پَسگَشت:
رویه یِ 1502 از نِبیگِ {فرهنگ واژه های اوستا}
بِدرود!

باشد . مثلا خوران باتری ، یا خوران آپارتمان یا خوران خط تولید به نظر می رسد در تکمیل مفهوم کارآئی دارد .

از آنجا که خود بن واژه{باشتن} به هیچ روی در میان مردم "رواگمند" ( =پخش، همه گیز ) نمی شود، پس میتوانیم بن گذشته این بن واژه یا هَمان {باشت}را بگوییم.
این {باشت} را میتوانیم با پیشوندِ {اَف=به بالا} نیز بیاوریم، همانگونه که کاربر گِرامی /فرتاش/ نیز بدین سان واژه سازی کردند و {اَفباشت/اَفباشتن} را ساختند.
به گمان نیازی نیست که پیشوندی در پِیِ این {باشت} بیاوریم، چرا که شاید بلند شود. به گمانم چرایی به کار بردن پیشوند در کنار {باشت} میتواند این باشد که {باشت} کاربرد های دیگری هم دارد، ولی به گمانم با ارزش ترین کاربرد این واژه همین واژه بیگانه {شارژ} است. واژگان دیگر هم که با {باشتن/باشت} در پیوند هستند، به همراه یک "پیشوند" در کنار واژه "باشت" می آیند و دیگر ترسی نداریم که با آن واژه نادرست گرفته شوند.
گونه گزاره:گوشی من را شارژ کن!
گونه گزاره درست:من را باشت کُن!
یک نِگَریدَنی/نکته:درست است که بهتر است به جای "باشت کن" بگوییم "بِباشت"، ولی مردم با گونه نخستین آشنا تر هستند و همچنین، نادرست هَم نیست؟! باشت کن=باشتن کن={شارژ کردن} کن ( نمیدانم! )
بِدرود!

کاربر بهزاد پورزند، عزیزم، قربونت برم، فدات بشم، خوبی؟ مشکلی اونجا نداری؟تئوری توطئه بِدِه ی کی بودی تو!
آره، این دیدگاهت رو باید سر در همه جاها بزارند:
"اگر کاربری خواست پیشنهاد دیگران را نقد کند سایبری است"
برو جمع کن خودتو! عزیزم، دیدم یک کامنت یا همون دیدگاه گذاشتی که با چند تا حرف یک کلمه یا همون واژه ساختی!آفرین.
حالا بیا با حرف ها ک ص ن گ و کلمه و جمله بساز! قربونت بشم!

هنگام، به کام و رام یکایک گرامیان باد!
😊❤️ کدبان ( ؟ ) "فرتاش" بزرگوارم! بر من مهر دارید و مِهروَرزی تان را ارژ می نهم.
با من هیچ ستیهندگی و پای فشاری نیست که اگر هرازگاهی برابرنهاده ای برای واژه ای یا گزاره ای اَنیرانی می آورم، پذیرفته شود.
به هرروی، پیشنهاد استند و من نیز آن ها را بدین سوی و بدان سوی، در این و آن نبیگ یا نوشتار می بینم، یا برخی را خود می سازم.
😊 باری، سپاسگزار و ارژدار شما و دیگر گرامی یاران استم، و اگر کسی/کسانی سخنی با من بگوید/بگویند و من ناخواسته از آن سخن ناآگاه بمانم، از من دل آزرده نشوند، که مرا هیچگاه سرِ رَنجانِش و دل آزدگیِ هیچ کسی نیست و نخواهد بود.
📚 آموزه های نیک و فَرخویانه ی سپهبد سخن، فردوسی بزرگ را در اندیشه و کردار و گفتار من و ما بازتاب و نمود باد! آری. . .
به نزد کهان و به نزد مهان
به آزار موری نیرزد جهان
نباشد همی نیک و بد پایدار
همان بِهْ که نیکی بُوَد یادگار
دراز است دست فلک بر بدی
همه نیکویی کن اگر بِخرَدی
چو نیکی کنی، نیکی آید بَرت
بدی را بدی باشد اندر خَورَت
چو نیکی نمایدت کیهان خدای
تو با هر کسی نیز نیکی نمای
مکن بد، که بینی به فرجام بد
ز بد گردد اندر جهان، نام بد
به نیکی بباید تن آراستن
که نیکی نشاید ز کس خواستن
و گر بد کنی، جز بدی نَدرَوی
شبی در جهان شادمان نَغنَوی