شارل پیر بودلر ( به فرانسوی: Charles Pierre Baudelaire ) ( ۹ آوریل ۱۸۲۱–۳۱ اوت ۱۸۶۷ ) شاعر و نویسندهٔ فرانسوی بود.
شارل در پاریس زاده شد. او تحت تأثیر پدر به سمت هنر گرایش پیدا کرد، زیرا بهترین دوستان پدرش هنرمند بودند. شارل بیشتر روزها با پدرش به دیدن موزه ها و نگارخانه ها می رفت. در ۶ سالگی پدرش را از دست داد. یک سال بعد از مرگ پدر، مادرش با سروانی به نام ژاک اوپیک ازدواج کرد. شارل همواره از این پیوند ناخشنود بود. در ۱۱ سالگی مجبور شد همراه خانواده به لیون مهاجرت کند. در مدرسه شبانه روزی با همکلاسی هایش سازگار نبود و دچار کشمکش های زیادی با آن ها می شد. تا اینکه در آوریل ۱۸۳۹ سالی که می بایست دانش آموخته شود، از مدرسه اخراج شد. در ۲۱ سالگی میراث پدر را به ارمغان برد، اما با بی پروایی این میراث را به نابودی کشاند. شارل در ۲۱ سالگی ازدواج کرد. او علاوه بر شعر به کار نقد روی آورد. شارل بودلر از مطرح ترین ادیبان مکتب سمبولیسم بود. او در سال ۱۸۶۷ بر اثر یک سکته قلبی و از کار افتادن نیمی از بدنش از دنیا رفت. شارل اولین کسی بود که واژه مدرنیته را در مقالات خود بکار برد. وی در سن ۲۴ سالگی که به شدت مقروض بود و به آینده خود در عرصه شعر و شاعری اطمینان نداشت، در آن نامه خطاب به معشوقه خود و منبع الهام بسیاری از شعرهایش نوشته بود:
بودلر سرآغاز تحول بزرگی در ادبیات فرانسه شد. می توان گفت تمامی شاعران پس از او به نحوی سلاله بودلر هستند. بودلر چهل سال پس از مرگش بزرگ ترین شاعر فرانسه لقب گرفت. و نسل عظیمی از شاعران از او تأثیر پذیرفتند: پل ورلن، آرتور رمبو، استفان مالارمه و حتی سوررئالیست ها. در حالی که ورلن و رمبو در مسیر عاطفه و احساس مسیر بودلر را پیش گرفتند، مالارمه به قول پل والری در عرصه تکامل و خلوص ناب شاعرانه از او الهام گرفت.
به جز شاعران، رمان نویسان فرانسوی هم از تأثیر بودلر برکنار نماندند، از جمله آنان می توان به مارسل پروست اشاره کرد که در تجلیل کلام بودلر که به نظر او «قوی ترین کلامی است که تاکنون از دهان بنی بشری بیرون آمده است» می گوید: این احساسات، حس درد و مرگ و برادری فروتنانه، بودلر را سرآمد شاعرانی می سازد که برای مردم و برای دنیای ماورا سخن گفته اند. کلمات پرطمطراق هوگو، گفتگوهایش با خدا، آن همه قیل وقال، با آنچه بودلر رنجور در انس دردمندانه قلب و جسمش حس کرده است، به هیچ وجه قدرت برابری ندارد. از صفات دیگر بودلر که راستی حیرت انگیز است، تناقض گویی اوست. دیالکتیک تناقض جزئی از وجود این شخصیت یگانه است و هیچ وجه متظاهرانه ای ندارد و کاملاً اصیل است. مارسل پروست در باب این تناقض می گوید: در «گل های بدی» این کتاب ممتاز، ترحم ریشخند می زند، فسق و فجور صلیب بر خود می کشد، و تعلیمِ عمیق ترین آموزه های الهیات به شیطان سپرده می شود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشارل در پاریس زاده شد. او تحت تأثیر پدر به سمت هنر گرایش پیدا کرد، زیرا بهترین دوستان پدرش هنرمند بودند. شارل بیشتر روزها با پدرش به دیدن موزه ها و نگارخانه ها می رفت. در ۶ سالگی پدرش را از دست داد. یک سال بعد از مرگ پدر، مادرش با سروانی به نام ژاک اوپیک ازدواج کرد. شارل همواره از این پیوند ناخشنود بود. در ۱۱ سالگی مجبور شد همراه خانواده به لیون مهاجرت کند. در مدرسه شبانه روزی با همکلاسی هایش سازگار نبود و دچار کشمکش های زیادی با آن ها می شد. تا اینکه در آوریل ۱۸۳۹ سالی که می بایست دانش آموخته شود، از مدرسه اخراج شد. در ۲۱ سالگی میراث پدر را به ارمغان برد، اما با بی پروایی این میراث را به نابودی کشاند. شارل در ۲۱ سالگی ازدواج کرد. او علاوه بر شعر به کار نقد روی آورد. شارل بودلر از مطرح ترین ادیبان مکتب سمبولیسم بود. او در سال ۱۸۶۷ بر اثر یک سکته قلبی و از کار افتادن نیمی از بدنش از دنیا رفت. شارل اولین کسی بود که واژه مدرنیته را در مقالات خود بکار برد. وی در سن ۲۴ سالگی که به شدت مقروض بود و به آینده خود در عرصه شعر و شاعری اطمینان نداشت، در آن نامه خطاب به معشوقه خود و منبع الهام بسیاری از شعرهایش نوشته بود:
بودلر سرآغاز تحول بزرگی در ادبیات فرانسه شد. می توان گفت تمامی شاعران پس از او به نحوی سلاله بودلر هستند. بودلر چهل سال پس از مرگش بزرگ ترین شاعر فرانسه لقب گرفت. و نسل عظیمی از شاعران از او تأثیر پذیرفتند: پل ورلن، آرتور رمبو، استفان مالارمه و حتی سوررئالیست ها. در حالی که ورلن و رمبو در مسیر عاطفه و احساس مسیر بودلر را پیش گرفتند، مالارمه به قول پل والری در عرصه تکامل و خلوص ناب شاعرانه از او الهام گرفت.
به جز شاعران، رمان نویسان فرانسوی هم از تأثیر بودلر برکنار نماندند، از جمله آنان می توان به مارسل پروست اشاره کرد که در تجلیل کلام بودلر که به نظر او «قوی ترین کلامی است که تاکنون از دهان بنی بشری بیرون آمده است» می گوید: این احساسات، حس درد و مرگ و برادری فروتنانه، بودلر را سرآمد شاعرانی می سازد که برای مردم و برای دنیای ماورا سخن گفته اند. کلمات پرطمطراق هوگو، گفتگوهایش با خدا، آن همه قیل وقال، با آنچه بودلر رنجور در انس دردمندانه قلب و جسمش حس کرده است، به هیچ وجه قدرت برابری ندارد. از صفات دیگر بودلر که راستی حیرت انگیز است، تناقض گویی اوست. دیالکتیک تناقض جزئی از وجود این شخصیت یگانه است و هیچ وجه متظاهرانه ای ندارد و کاملاً اصیل است. مارسل پروست در باب این تناقض می گوید: در «گل های بدی» این کتاب ممتاز، ترحم ریشخند می زند، فسق و فجور صلیب بر خود می کشد، و تعلیمِ عمیق ترین آموزه های الهیات به شیطان سپرده می شود. [ ۲]
wiki: شارل بودلر