شارب. [ رِ ] ( ع اِ ) بروت. ( السامی فی الاسامی ) ( مهذب الاسماء ) ( دهار ) ( منتهی الارب ). یکی از دو بروت. بروت یک سوی لب زبرین. تثنیه ، شاربان. ( دهار ) ( اقرب الموارد ). و شاربین. رجوع به شاربین شود. || مازاد بروت که بر لب زبرین گذرد. آبخوری.پیش بروت. موی سبلت که از دو جانب یا میان لب زبرین بروی دهان ریزد. ( از اقرب الموارد ) : ینبغی للمحتسب ان یکون مواظبا علی سنن رسول اﷲ صلعم من قص الشارب و نتف الابط و حلق العانة و تقلیم الاظفار.
هر کس که شراب حسد و حقد تو نوشد
ساقی دهدش مژده ببرکندن شارب.
سوزنی.
- شارب گرفتن ؛ ساده کردن بروت. احفاء. ( تاج المصادر بیهقی ). نیک بریدن بروت.( منتهی الارب ذیل ح ف و ).- شارب مکرود ؛ شارب بریده. ( منتهی الارب ).
|| سبلت. ( السامی فی الاسامی ) ( منتهی الارب ). تمام سبلت را شارب گویندو به این اعتبار تثنیه ندارد بلکه به اعتبار اطراف و اجزایش جمع بسته میشود. ج ، شوارب. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || واحد شارِبَین و آن دو کناره بیرون ایستاده در زیر دسته شمشیر است. ( مهذب الاسماء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به شاربان شود. || ( اِمص ) سستی و ناتوانی جانور. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).