شادیچه

لغت نامه دهخدا

شادیچه. [ چ َ / چ ِ ]( اِ مرکب ) بالاپوش باشد و آن را به زبان تازی لحاف گویند. ( فرهنگ جهانگیری ). بالاپوش و لحاف را گویند. ( برهان قاطع ). و بعضی گفته اند جبه پنبه آکنده و جامه ٔسطبر کار یمن است. ( انجمن آرای ناصری ) :
چو بالش از همه کس بر سر آیم ار باشد
دمی بزیرم شادیچه چون نهالیچه.
پوربهای جامی ( از فرهنگ جهانگیری ).
تا گل از شادیچه رومی برون آمد به باغ
زندوافش همچو اسقف زندخوان آمد پدید.
سراج سکزی ( از انجمن آرای ناصری ).

فرهنگ معین

(چَ ) (اِمر. ) لحاف .

فرهنگ عمید

۱. رختخواب، لحاف.
۲. بالاپوش.

پیشنهاد کاربران

بپرس