شادی من ( روسی: Счастье моё ) یک فیلم جاده ای روسی زبان به کارگردانی سرگئی لوزنیتسا است که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد.
این فیلم نخستین فیلم اوکراینی بود در جشنواره فیلم کن برای به دست آوردن نخل طلا رقابت کرد. واکنش ها در روسیه نسبت به این فیلم متفاوت بود. برخی آنرا موجب افزایش روس هراسی دانستند. کارن شاخنازاروف اظهار داشت «گویا سرگئی لوزنیتسا دوست دارد همه مردم در روسیه به گلوله بسته شوند». [ ۱] از سوی دیگر آندری زویاگینتسف آنرا بهترین فیلم روسی زبان آن دهه نامید. [ ۲] منولا دارگیس از نیویورک تایمز آن را «پُر تعلیق، اسرارآمیز، دارای طنز تلخ گاه به گاه، سرتاسر متاثرکننده و مملو از تصاویری از ارواح و مردگان زنده در روسیه» توصیف نمود. [ ۳] ماهنامهٔ سایت اند ساوند در شرحی غلوآمیز آنرا «پاسخ اوکراین به بازماندگان» نامید. [ ۴] ویلج ویس هم دربارهٔ این فیلم نوشت: «تصور و دیدگاهی دیوانه کننده، و از آن دسته فیلم های تلنگرزن که باید حتماً دید». [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین فیلم نخستین فیلم اوکراینی بود در جشنواره فیلم کن برای به دست آوردن نخل طلا رقابت کرد. واکنش ها در روسیه نسبت به این فیلم متفاوت بود. برخی آنرا موجب افزایش روس هراسی دانستند. کارن شاخنازاروف اظهار داشت «گویا سرگئی لوزنیتسا دوست دارد همه مردم در روسیه به گلوله بسته شوند». [ ۱] از سوی دیگر آندری زویاگینتسف آنرا بهترین فیلم روسی زبان آن دهه نامید. [ ۲] منولا دارگیس از نیویورک تایمز آن را «پُر تعلیق، اسرارآمیز، دارای طنز تلخ گاه به گاه، سرتاسر متاثرکننده و مملو از تصاویری از ارواح و مردگان زنده در روسیه» توصیف نمود. [ ۳] ماهنامهٔ سایت اند ساوند در شرحی غلوآمیز آنرا «پاسخ اوکراین به بازماندگان» نامید. [ ۴] ویلج ویس هم دربارهٔ این فیلم نوشت: «تصور و دیدگاهی دیوانه کننده، و از آن دسته فیلم های تلنگرزن که باید حتماً دید». [ ۵]
wiki: شادی من