شادهوار

شادهَوار ( انگلیسی: Shādhavar ) یا آرَس موجودی افسانه ای اشاره شده در رسالات حیوانات اسلامی قرون وسطی است که نوعی تشبیه از اسب تک شاخ است. قزوینی گفته است که این موجود در کشور روم زندگی می کند و دارای یک شاخ با ۴۲ حفره توخالی است که وقتی باد از میان آنها می گذرد صدای مطبوعی تولید می کند و حیوانات را به نشستن و شنیدن وا می دارد. شاخ این موجودات که گاهی به عنوان هدیه به پادشاهان داده می شده را می توان مانند نی نواخت. زمانی که از یک سو نواخته می شده، صدایی شادی آور تولید می کرده و زمانی که از سوی دیگر آن را می نواختند، نوا آنقدر غمناک بوده که مردم را به گریه می انداخته است.
محقق دَمیری تعداد حفره ها را به ۷۲ عدد افزایش داد و مستوفی شادهوار را گوشت خواری درنده ساخت. این تغییر را می توان نتیجه ادغام توصیف این موجود با موجودی دیگر از رساله قزوینی، سیرانس ( Sirânis ) دانست ؛ درنده ای که برای فریب دادن قربانیان خود آوازی را می خواند. جی. جیکوپ به شباهت های بین سیرانِس و سیرن ها در اساطیر یونان باستان اشاره کرده است.