شادمانی به باطل

[ویکی فقه] شادمانی به باطل (قرآن). باطل در قرآن به کف روی آب که هیچ سودی ندارد تشبیه شده است، برخلاف حق که به باران سودمند می ماند و به مردم بهره می رساند.
عذاب سخت الهی، کیفر شادمان شدن به امور باطل و ناحق است.«اذ الاغلـل فی اعنـقهم والسلـسل یسحبون»؛ در آن هنگام که غل و زنجیرها بر گردن آنان قرار گرفته و آنها را می کشند... «فی الحمیم ثم فی النار یسجرون»؛ و در آب جوشان وارد می کنند؛ سپس در آتش دوزخ افروخته می شوند! «ذلکم بما کنتم تفرحون فی الارض بغیر الحق وبما کنتم تمرحون»؛ این (عذاب) بخاطر آن است که بناحقّ در زمین شادی می کردید و از روی غرور و مستی به خوشحالی می پرداختید! «ادخلوا ابوب جهنم خــلدین فیها فبئس مثوی المتکبرین»؛ از درهای جهنّم وارد شوید و جاودانه در آن بمانید؛ و چه بد است جایگاه متکبّران!
متکبران
متکبران، انسانهای شادمان به باطل هستند.اذ الاغلـل فی اعنـقهم والسلـسل یسحبون ذلکم بما کنتم تفرحون فی الارض بغیر الحق وبما کنتم تمرحون ادخلوا ابوب جهنم خــلدین فیها فبئس مثوی المتکبرین.