شاداباد
لغت نامه دهخدا
شادآباد. ( اِخ ) ( علیا ) دهی از دهستان مهرانرود بخش بستان آباد شهرستان تبریز واقع در پنجهزار گزی جنوب شهرستان تبریز و چهار هزارگزی راه تبریز به میانه. محلی جلگه و آب و هوای سردسیری و ییلاقی است. سکنه آن سیصد و هشتاد و شش تن و آب آن از چشمه است. محصول آن غلات و حبوبات و شغل مردم آن زراعت و گله داری است. راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).
شادآباد. ( اِخ ) ده کوچکی است از بخش شمیران ، شهرستان تهران واقع در 11000 گزی خاور تجریش متصل براه شوسه قلهک - لشکرک. سکنه آن 12 تن است. ( فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید