شاداب دل

لغت نامه دهخدا

شاداب دل. [ دِ ] ( ص مرکب ) شادمان و خوشدل. ( فهرست ولف ) :
بتنگی نداد ایچ سهراب دل
فرود آمد از باره شاداب دل.
فردوسی.
براهب چنین گفت پس شهریار
که شاداب دل باش و به روزگار.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

شادمان و خوشدل

پیشنهاد کاربران

بپرس