شاخوره

لغت نامه دهخدا

شاخوره. [ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) ( از شاه کوره ). شاخور. تنور. کوره. ( ناظم الاطباء ). داش خشت. کوره آجر و سفال پزی. ( شعوری ).

شاخوره. [ رَ / رِ ] ( اِخ ) دیهی از دهستان نهر یوسف واقع در بخش مرکزی شهرستان خرمشهر، در 8 هزارگزی شمال باختری خرمشهر و یکهزارگزی جنوب راه اتومبیل رو خرمشهر به مرز عراق.دشت و گرمسیر و مرطوب و مالاریاخیز است. جمعیت آن 400تن. آب آن از شطالعرب ، محصول آن خرما، شغل مردم آن پرورش نخل و حصیربافی است. راه آن در تابستان قابل عبور برای اتومبیل میباشد. هنگام بارندگی با قایق از روی شطالعرب به خرمشهر رفت و آمد میشود، ساکنان آن از طایفه فرهانی اند. ( فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

دانشنامه عمومی

شاخوره نام روستایی است در بحرین.
نام این روستا از شاه آخور فارسی گرفته شده به معنی آخور شاه. [ ۱]
تبار شیخ آل عصفور از علمای امامیه فقیه و حدیث دان به روستای شاخوره می رسید. [ ۲]
عکس شاخوره
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

شاخوره به چم شاه کوره است
توتیاگران خاک از معدن می اورند و در شاخوره می نهند
نزهه القلوب مستوفی قزوینی ۲۰۵ ذکر معادن

بپرس