( شاحیة ) شاحیة. [ ی َ ] ( ع ص ) تأنیث شاحی. ( ناظم الاطباء ). اسبان گشاده دهان. ج ، شواحی. گویند: جأت الخیل شواحی ؛ یعنی دهان گشاده و گوئی «شحا فاه فحشا لهاه ». ( اقرب الموارد ).
