شاحب

لغت نامه دهخدا

شاحب. [ ح ِ ] ( ع ص ) مهزول. ( اقرب الموارد ). ضعیف و لاغر. ( ناظم الاطباء ). رنگ باخته. رنگ پریده. || متغیراللون. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ).
شاحب. [ ح ِ ] ( اِخ ) وادیی است به عرمة. ( معجم البلدان ). رجوع به شاجب شود :
و منا ابن عمرو یوم اسفل شاحب
یزید و ألهت خیله غیراتها.
اعشی ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس