شاتومیان

لغت نامه دهخدا

شاتومیان. [ ت ُ م ِ] ( اِخ ) مرکز کمون شر ، از آروندیسمان سن - آرمان مون - رن ؛ واقع در کنار رودخانه سینز که بیکی از شعب رود شر میریزد؛ دارای 2600 تن جمعیت است. سنگ آهک و شراب آن معروف است.

پیشنهاد کاربران

بپرس