شاآنسی. شاآنْسی (Shaanxi)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
(یا: شِنْسی) استانی در شمال شرقی چین، با ۱۹۵,۸۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۳۵,۴۳۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). از شمال به مغولستان داخلی، از شرق به شانسی و هِنان، از جنوب به هوبی و سیچوان، و از مغرب به گانسو و ناحیۀ خودمختار نینگ شیا هوئی محدود می شود. شیان مرکز آن است. صنایع آن شامل استخراج زغال سنگ، تولید آهن، فولاد، نساجی و صنایع هواـ فضا است. گندم، ذرت، برنج، میوه، و چای نیز در آن تولید می شود. شانسی از شمال به صحرای اوردوس در مغولستان داخلی و از جنوب به کوه های دابا محدود شده است. بخش عمدۀ این استان در شمال کوه های کچینلینگ قرار دارد، و مانند استان مجاور، شانسی در شرق، دارای ارتفاعات ناهموار است که با خاک های بادرفتی صحراهای مغولستان داخلی، پوشیده شده اند. ارتفاع فلات شمال شاآنسی از سطح دریا حدود ۱۰۰۰ متر است. ریزابۀ هوانگ هو، پُرجمعیت ترین بخش استان درّۀ رود وی هه است، که در دامنۀ کوه های کچینلینگ به سمت شرق جریان دارد. شهرهای مهم این استان عبارت اند از بائوجی، یانان، و تونگ چوآن. کوه های کچینلینگ آب و هوای شاآنسی را به دو منطقه تقسیم کرده اند. در جنوب کوه، آب و هوا معتدل و مرطوب است. میانگین بارندگی در این ناحیه حدود ۸۰۰ میلی متر است. در شیان، واقع در شمال کوه های مزبور، میانگین بارش سالانه ۵۵۰ میلی متر و در بخش های شمالی استان کمتر از ۴۰۰ میلی متر است. این استان طی قرون ۳ تا ۸ پ م مهد تمدن چینی در شمال چین بوده است. شانسی پایتخت ایالت چین بود که فرمانروای آن در ۲۲۱ پ م کشور را متحد کرد و نام او منشأ نام گذاری سراسر کشور چین شد؛ او چانگ آن (شیان کنونی) را پایتخت خود قرار داد و بعد از او هم پایتخت سلسله های هان و تانگ نیز همین شهر بود. دیوار بزرگ چین، که در امتداد شمال شاآنسی ساخته شد، تا مدت ها محدودۀ ماندگاه های چین را مشخص می کرد. بخشی از جادۀ ابریشم، راه سنتی تجارت با غرب، از مرکز استان می گذشت. از ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۷، ینان، در شمال شاآنسی، مقرّ حزب کمونیست چین بود.
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
موزه تاریخ ایالتی (شاآنسی)
(یا: شِنْسی) استانی در شمال شرقی چین، با ۱۹۵,۸۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۳۵,۴۳۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). از شمال به مغولستان داخلی، از شرق به شانسی و هِنان، از جنوب به هوبی و سیچوان، و از مغرب به گانسو و ناحیۀ خودمختار نینگ شیا هوئی محدود می شود. شیان مرکز آن است. صنایع آن شامل استخراج زغال سنگ، تولید آهن، فولاد، نساجی و صنایع هواـ فضا است. گندم، ذرت، برنج، میوه، و چای نیز در آن تولید می شود. شانسی از شمال به صحرای اوردوس در مغولستان داخلی و از جنوب به کوه های دابا محدود شده است. بخش عمدۀ این استان در شمال کوه های کچینلینگ قرار دارد، و مانند استان مجاور، شانسی در شرق، دارای ارتفاعات ناهموار است که با خاک های بادرفتی صحراهای مغولستان داخلی، پوشیده شده اند. ارتفاع فلات شمال شاآنسی از سطح دریا حدود ۱۰۰۰ متر است. ریزابۀ هوانگ هو، پُرجمعیت ترین بخش استان درّۀ رود وی هه است، که در دامنۀ کوه های کچینلینگ به سمت شرق جریان دارد. شهرهای مهم این استان عبارت اند از بائوجی، یانان، و تونگ چوآن. کوه های کچینلینگ آب و هوای شاآنسی را به دو منطقه تقسیم کرده اند. در جنوب کوه، آب و هوا معتدل و مرطوب است. میانگین بارندگی در این ناحیه حدود ۸۰۰ میلی متر است. در شیان، واقع در شمال کوه های مزبور، میانگین بارش سالانه ۵۵۰ میلی متر و در بخش های شمالی استان کمتر از ۴۰۰ میلی متر است. این استان طی قرون ۳ تا ۸ پ م مهد تمدن چینی در شمال چین بوده است. شانسی پایتخت ایالت چین بود که فرمانروای آن در ۲۲۱ پ م کشور را متحد کرد و نام او منشأ نام گذاری سراسر کشور چین شد؛ او چانگ آن (شیان کنونی) را پایتخت خود قرار داد و بعد از او هم پایتخت سلسله های هان و تانگ نیز همین شهر بود. دیوار بزرگ چین، که در امتداد شمال شاآنسی ساخته شد، تا مدت ها محدودۀ ماندگاه های چین را مشخص می کرد. بخشی از جادۀ ابریشم، راه سنتی تجارت با غرب، از مرکز استان می گذشت. از ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۷، ینان، در شمال شاآنسی، مقرّ حزب کمونیست چین بود.
wikijoo: شاآنسی