شائیدن

لغت نامه دهخدا

شائیدن. [ دَ ] ( مص ) لائق بودن. ( غیاث ). رجوع به شاییدن شود.

( مصدر ) ( شایست شاید - - شاینده شایان شایسته ) سزاوار بودن لایق و مناسب بودن در خور بودن .
لائق بودن

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید