سیی

لغت نامه دهخدا

سیی ٔ. [ س َی ْ ی ِءْ ] ( ع ص ) زشت. بد.
- سیی ءالخلق ؛ بدخلق.
- سیی ءالظن ؛ بدگمان. بدباور. رجوع به سیئات شود.
|| قحط و عذاب. ( منتهی الارب ).

فرهنگ عمید

قبیح، زشت، بد، ناپسند.

دانشنامه عمومی

پیشنهاد کاربران

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ
مَکْرُ السَّیِّئُ :استفاده از علوم غریبه ممنوعه که از حدهای الله گذشته باشد.
فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّـهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ ﴿النحل: ٩٨﴾
پس چون خواندی کلام حق پناه بر به اللّه از شیطان رحیم.

بپرس