سیگیل بافومت ( به انگلیسی: Sigil of baphomet ) یا علامت بافومت یا امضاء بافومت، نماد رسمی کلیسای شیطان است و مجوز حق تکثیر آن نیز تحت اختیار کلیسای شیطان می باشد. این علامت، نخستین بار در سال ۱۹۶۸ بر روی جلد عشاء شیطانی، اولین آلبوم صوتی ارائه شده توسط کلیسای شیطان دیده شد و یک سال بعد نیز بر روی جلد انجیل شیطانی چاپ شد.
این نماد شامل یک پنتاگرام ( ستاره پنج پر ) معکوس است. بنابر انجیل شیطانی، ستاره پنج پر در ادیان دست راستی، نمادی از سرشت روحانی انسان است که پَر بالای آن، نماد سر انسان و به سمت بالا اشاره می کند. پرهای بالای ستاره نیز، سمبل دست ها و پرهای پایین آن، سمبل پاهای انسان هستند و هر کدام به سویی اشاره می کنند. اما چون شیطان پرستی سرشت انسان را شهوانی و غریزه محور می داند، بنابراین پنتاگرام را معکوس کرده اند و بدین ترتیب پر پایینی آن نماد سر انسان و کاملاً به سوی جنوب است و پرهای پایینی نماد دستها و پرهای بالایی نماد پاهای او هستند. پنتاگرام معکوس، نمادی از قدرت تاریکی و بز نماد شهوت است که در درون پنتاگرام معکوس جا گرفته و شاخ هایش در پرهای بالایی و گوش هایش در پرهای پایینی و ریش و چانه اش در پر پایینی پنتاگرام قرار دارند.
تصاویری که قبلاً به عنوان نماد شیطان پرستی استفاده می شدند، غالباً صلیب معکوس و گاهی نیز تقلید تمسخرآمیز سایر نمادهای مسیحی یا سیکس سیکس اُه سیکس ( ۶۶۶ ) بودند. اما تا سال ۱۹۶۶، که کلیسای شیطان توسط انتان لاوی بنیان گذاری شد، سر بز داخل یک پنتاگرام معکوس به عنوان نماد شیطان گرایی معرفی نشده بود.
پیرامون تاریخچه و منشأ سیگیل بافومت و استفاده از آن در کلیسای شیطان، شایعات و مدعیات بسیاری وجود داشته است. قبل از شهرت جهانی کلیسای شیطان — و بعداً انتشار انجیل شیطانی که بز داخل پنتاگرام معکوس را به مردم معرفی کرد — از این گرافیک به عنوان نماد شیطان گرایی استفاده نمی شد.
اگرچه بحث بر سر معنای لغوی بافومت و اینکه از چه واژه ای مشتق شده همچنان ادامه دارد و ظاهراً مدرک روشنی وجود ندارد که ثابت کند نماد فعلی شیطان پرستی که امروزه بافومت نامیده می شود، دقیقاً به همین ترتیب مشتق شده باشد. حتی اگر هم مدرکی موجود باشد، تا کنون در هیچ انجمن عمومی منتشر نشده است.
انتان لاوی هیچ وقت ادعا نکرد که خودش مبدع این تصویر است.
شواهد نشان می دهند که این تصویر اولین بار در سال ۱۸۹۷ در کتاب لا کلف دی لا ماجی نویر [ الف] اثر نجیب زاده و علم غیب دان فرانسوی استانیسلاس دو گایتا[ ب] ، به چاپ رسید و سپس در کتاب تاریخ مصور جادو و ماوراءالطبیعه [ پ] اثر موریس بسی[ ت] منتشر شد، اگرچه هنوز نام لیلیت و سمائیل در آن موجود نبود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین نماد شامل یک پنتاگرام ( ستاره پنج پر ) معکوس است. بنابر انجیل شیطانی، ستاره پنج پر در ادیان دست راستی، نمادی از سرشت روحانی انسان است که پَر بالای آن، نماد سر انسان و به سمت بالا اشاره می کند. پرهای بالای ستاره نیز، سمبل دست ها و پرهای پایین آن، سمبل پاهای انسان هستند و هر کدام به سویی اشاره می کنند. اما چون شیطان پرستی سرشت انسان را شهوانی و غریزه محور می داند، بنابراین پنتاگرام را معکوس کرده اند و بدین ترتیب پر پایینی آن نماد سر انسان و کاملاً به سوی جنوب است و پرهای پایینی نماد دستها و پرهای بالایی نماد پاهای او هستند. پنتاگرام معکوس، نمادی از قدرت تاریکی و بز نماد شهوت است که در درون پنتاگرام معکوس جا گرفته و شاخ هایش در پرهای بالایی و گوش هایش در پرهای پایینی و ریش و چانه اش در پر پایینی پنتاگرام قرار دارند.
تصاویری که قبلاً به عنوان نماد شیطان پرستی استفاده می شدند، غالباً صلیب معکوس و گاهی نیز تقلید تمسخرآمیز سایر نمادهای مسیحی یا سیکس سیکس اُه سیکس ( ۶۶۶ ) بودند. اما تا سال ۱۹۶۶، که کلیسای شیطان توسط انتان لاوی بنیان گذاری شد، سر بز داخل یک پنتاگرام معکوس به عنوان نماد شیطان گرایی معرفی نشده بود.
پیرامون تاریخچه و منشأ سیگیل بافومت و استفاده از آن در کلیسای شیطان، شایعات و مدعیات بسیاری وجود داشته است. قبل از شهرت جهانی کلیسای شیطان — و بعداً انتشار انجیل شیطانی که بز داخل پنتاگرام معکوس را به مردم معرفی کرد — از این گرافیک به عنوان نماد شیطان گرایی استفاده نمی شد.
اگرچه بحث بر سر معنای لغوی بافومت و اینکه از چه واژه ای مشتق شده همچنان ادامه دارد و ظاهراً مدرک روشنی وجود ندارد که ثابت کند نماد فعلی شیطان پرستی که امروزه بافومت نامیده می شود، دقیقاً به همین ترتیب مشتق شده باشد. حتی اگر هم مدرکی موجود باشد، تا کنون در هیچ انجمن عمومی منتشر نشده است.
انتان لاوی هیچ وقت ادعا نکرد که خودش مبدع این تصویر است.
شواهد نشان می دهند که این تصویر اولین بار در سال ۱۸۹۷ در کتاب لا کلف دی لا ماجی نویر [ الف] اثر نجیب زاده و علم غیب دان فرانسوی استانیسلاس دو گایتا[ ب] ، به چاپ رسید و سپس در کتاب تاریخ مصور جادو و ماوراءالطبیعه [ پ] اثر موریس بسی[ ت] منتشر شد، اگرچه هنوز نام لیلیت و سمائیل در آن موجود نبود.
wiki: سیگیل بافومت