سیگت وار ( مجاری: Szigetvár; کرواتی: Siget ) شهری در بارانیا در مجارستان است. نام آن از ترکیب Sziget ( جزیره ) و vár ( قلعه ) تشکیل شده است. جمعیت سیگت وار ۹٬۵۹۴ نفر است. [ ۱]
شهر سیگت وار را آب به سه بخش تقسیم کرده بود: شهر قدیمی، شهر جدید و قلعه که هر کدام توسط پل و گذرگاه به خشکی متصل می شدند. اگرچه این قلعه در زمینی مرتفع ساخته نشده بود، اما قلعه درونی، که بیشتر منطقه قلعه امروزی در آن قرار دارد، مستقیماً در دسترس مهاجمان نبود؛ به این دلیل که قبل از شروع حمله نهایی به قلعه داخلی، دو دیوار بیرونی دیگر باید تسخیر می شد.
در جریان لشکرکشی سلطان سلیمان به مجارستان، در ۱۵۴۱، علاوه بر تصرف بودا، پچ و شیکلوش در شرق سیگت وار نیز تصرف شد و بسیاری از قلعه های مجارستان به غیر از سیگت وار به دست سلیمان افتاد.
در ۱۵۶۱، میکلوش زرینی به عنوان حاکم قلعه سیگت وار منصوب شد و مأموریت یافت تا آن را در کنترل هابسبورگ حفظ کند. تحت فرمان زرینی، مدافعان سیگت وار تا دانوب یورش برده و تهدیدی جدی برای مسیرهای تدارکاتی ارتش عثمانی بین بلگراد و بودا ایجاد می کردند. در ۱۵۶۶ سلطان سلیمان ۷۲ ساله و بسیار بیمار شخصاً سپاه خود را به سیگت وار هدایت و در ۶ اوت قلعه را محاصره کرد. او بر اثر کهولت سن در ۶ یا ۷ سپتامبر درگذشت، و سیگت وار نیز در ۸ سپتامبر سقوط کرد. میکلوش زرینی و مردانش در آخرین روز دلاورانه به خارج از قلعه آمدند و کشته شدند.
پس از تصرف، قلعه و حومه آن بازسازی و منطقه اطراف آن به یک سنجاق سازماندهی شد.
سیگت وار تا اواخر قرن هفدهم در دست عثمانی باقی ماند. با آزادسازی بودا، در ۱۶۸۶، بخش جنوبی فرادانوب تحت کنترل هابسبورگ قرار گرفت اما سیگت وار همچنان در عثمانی باقی ماند. با منزوی و محاصره شدن و بروز قحطی، پادگان عثمانی قلعه را در فوریه ۱۶۸۹ تسلیم کرد. این قلعه تا پایان قرن ۱۸ نقش نظامی خود را با استقرار در داخل دیوارهایش حفظ کرد.
در محلی که جسد سلیمان برای کوتاه مدتی نگهداری شد، قلب و اندام های داخلی او را خاک کردند و بعدها تربت، مسجد، صومعه درویشان و پادگان در اطراف بقعه پدید آمد و این مکان به زیارتگاه تبدیل شد. در دهه ۱۶۸۰، سربازان هابسبورگ آن سکونتگاه را ویران کردند و این مکان در گذر زمان از یادها رفت. در ۲۰۱۶ پایه های سنگی آن به ارتفاع چند سانتی متر در زیر تاکستانی شخصی در حفاری ها پیدا شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشهر سیگت وار را آب به سه بخش تقسیم کرده بود: شهر قدیمی، شهر جدید و قلعه که هر کدام توسط پل و گذرگاه به خشکی متصل می شدند. اگرچه این قلعه در زمینی مرتفع ساخته نشده بود، اما قلعه درونی، که بیشتر منطقه قلعه امروزی در آن قرار دارد، مستقیماً در دسترس مهاجمان نبود؛ به این دلیل که قبل از شروع حمله نهایی به قلعه داخلی، دو دیوار بیرونی دیگر باید تسخیر می شد.
در جریان لشکرکشی سلطان سلیمان به مجارستان، در ۱۵۴۱، علاوه بر تصرف بودا، پچ و شیکلوش در شرق سیگت وار نیز تصرف شد و بسیاری از قلعه های مجارستان به غیر از سیگت وار به دست سلیمان افتاد.
در ۱۵۶۱، میکلوش زرینی به عنوان حاکم قلعه سیگت وار منصوب شد و مأموریت یافت تا آن را در کنترل هابسبورگ حفظ کند. تحت فرمان زرینی، مدافعان سیگت وار تا دانوب یورش برده و تهدیدی جدی برای مسیرهای تدارکاتی ارتش عثمانی بین بلگراد و بودا ایجاد می کردند. در ۱۵۶۶ سلطان سلیمان ۷۲ ساله و بسیار بیمار شخصاً سپاه خود را به سیگت وار هدایت و در ۶ اوت قلعه را محاصره کرد. او بر اثر کهولت سن در ۶ یا ۷ سپتامبر درگذشت، و سیگت وار نیز در ۸ سپتامبر سقوط کرد. میکلوش زرینی و مردانش در آخرین روز دلاورانه به خارج از قلعه آمدند و کشته شدند.
پس از تصرف، قلعه و حومه آن بازسازی و منطقه اطراف آن به یک سنجاق سازماندهی شد.
سیگت وار تا اواخر قرن هفدهم در دست عثمانی باقی ماند. با آزادسازی بودا، در ۱۶۸۶، بخش جنوبی فرادانوب تحت کنترل هابسبورگ قرار گرفت اما سیگت وار همچنان در عثمانی باقی ماند. با منزوی و محاصره شدن و بروز قحطی، پادگان عثمانی قلعه را در فوریه ۱۶۸۹ تسلیم کرد. این قلعه تا پایان قرن ۱۸ نقش نظامی خود را با استقرار در داخل دیوارهایش حفظ کرد.
در محلی که جسد سلیمان برای کوتاه مدتی نگهداری شد، قلب و اندام های داخلی او را خاک کردند و بعدها تربت، مسجد، صومعه درویشان و پادگان در اطراف بقعه پدید آمد و این مکان به زیارتگاه تبدیل شد. در دهه ۱۶۸۰، سربازان هابسبورگ آن سکونتگاه را ویران کردند و این مکان در گذر زمان از یادها رفت. در ۲۰۱۶ پایه های سنگی آن به ارتفاع چند سانتی متر در زیر تاکستانی شخصی در حفاری ها پیدا شد. [ ۲]
wiki: سیگت وار