سیوند

سیوَند روستایی باستانی و خوش آب وهوا در استان فارس است.
سیوند با ۳٬۳۸۹تن[ ۱] جمعیت طبق آمار رسمی سازمان آمار ایران در سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۹۵ یکی از روستاهای بزرگ استان فارس است و از ۲۰ شهر استان جمعیت بیشتری دارد
سیوند درآغاز سیه بند بوده که با توجه به پوشش انبوه منطقه که کبود به نظر می آمده و بندی عظیم بر روی رودخانه علت پیدایش این نام است. [ ۲] همچنین گفته می شود اهالی سیوند، مهاجرانی از ایل سکوند، ساکن در غرب ایران می باشند که در زمان صفویه در جایگاه کنونی یکجانشین شده اند؛ نام سیوند نیز از ایل سکوند گرفته شده است.
سیوند در عهد صفویه در نزدیکی امامزاده عقیل در محلی که امروز به سیوند خرابه مشهور است قرار داشته است و چنان که از قبر نوشته های قبرستان امامزاده عقیل بر می آید که در قرن هفتم هجری در دوره غازان مغول در اینجا ساکن شده اند. طایفه ای که که معروف به قائد سیوندی بودند سمت غرب ایران مستقر هستند بزرگان این ایل که سکوند نیز خوانده می شوند و حضور خود را مربوط به کمتر از سه قرن پیش می دانند در لرستان و زاگروس مرکزی حال اینکه سند حضور آنها در فارس مربوط به حداقل دوران مغولان است. لوح قبرهای زیادی در قبرستان کنار امامزاده از طایفه قائدهای سیوندی وجود دارد که قدیمی ترین آن گه اکنون کشف شده است بنام قائد علی بن قائد حسن کرد سلیمان سیوندی متوفی رببع الاول ۹۰۷ قمری می باشدیا سنگ قبرقایدبابا بن قایدحسن آقامیرسیوندی متوفی ۱۰۲۷ قمری ( سبع عشرین الف ) یالوح قبر قائدکدخدای محترم درویش ابن قائداحمد بن قائد ملک شمس الدین سیوندی متوفی ماه صفر المظفر سال ۱۰۳۰هجری قمری و لوح قبر مرحوم قائد کدخدای محترم قیصربن قائد نجم الدین سیوندی متوفی ذیححه الحرام ۱۰۳۷ هجری قمری و لوح قبر قائد شمس الدین ابن قائدحاجی شمسی در تاریخ جمادی الثانی ۱۰۴۴ هجری قمری و قائد شمس الدین ابن قلی سیوندی متوفی جمادی الاول ۱۱۰۱ هجری قمری. البته لو ح قبرهای زیادی وجود داشته که به دلیل ساخت اتوبان خراب شده است. طایفه قائد سیوندی که با جمعیتی بین ۶۰۰تا ۸۰۰نفر به این منطقه آمدند بیشتر نظامی و اسلحه به دست بودند و در کنار آن دامداری و کشاورزی هم می کردند آنها وارد ارتش صفوی شدند و با دولت صفوی ارتباط های خوبی داشتند و مالیات بگیر آنها بودند. قائد شمس الدین ابن قائد احمد شاه سیوندی از نظامیان مطرح سیوندی در دربار صفوی بود و در جنگ زرگان هم قائدهای سیوندی حاضر بودند و در کنار نادر شاه می جنگیدند و با افغانی ها یا هوتکیان مبارزه کردند و نگذاشتند سیوند را تصرف کنند. ت و به همراه نادر تا هندوستان هم پیش رفتند و مالک ثروت زیادی شدند. ولی مورد غضب نادر قرار گرفتند و مجبور به تبعید یا کوچ اجباری از سیوند به نواحی جنوبی شدند. علاوه بر قائدهای سیوندی طایفه ابوالمحدی هم مجبور به مهاجرت به خوزستان شدند. تا اینکه سیوند در سال ۱۱۳۴ در حمله محمود افغان به کلی ویران شد. تعداد بسیار زیادی از سیوندی ها معروف به طایفه قائدسیوندی از سیوندبه نواحی جنوبی فارس بیخه جات جنوب مهاجرت کردند و وراوی را به وجود آوردند و سالها در آن منطقه حاکمیت داشتند و هنوز جمعیت کثیری از آنها در شهرها و روستاها مختلف لامرد و مهرزندگی می کنند. علاوه بر اینها

سیوَنْد
رودخانه ای در استان فارس، شهرستان های آباده، اقلید، خرم بید، و مرودشت، با طول ۱۱۰ کیلومتر. از کوه های ۴۵کیلومتری غرب شمالی صفاشهر سرچشمه می گیرد، به سوی جنوب شرقی و سپس جنوب غربی و در انتهای مسیر به سوی شرق روان می شود و از شهرستان مرودشت می گذرد و در حوالی بند امیر به رودخانۀ کر می ریزد. میانگین آبدهی سالانۀ این رودخانه ۶۵ میلیون متر مکعب است.