سیون سونو ( به ژاپنی: 園 子温 Sono Shion ) ؛ ( زادهٔ ۱۸ دسامبر ۱۹۶۱ ) هنرپیشه، شاعر، رمان نویس، کارگردان فیلم و فیلم نامه نویس اهل ژاپن است. سونو سال ۱۹۸۴ تا کنون ۵۱ فیلم را در جایگاه کارگردان و فیلمنامه نویس در کارنامه ی خود دارد که ۴۲ تا از آن ها فیلم های سینمایی بلند هستند.
... [مشاهده متن کامل]
سیون سونو در سال ۱۹۶۱ در منطقه ایچی به دنیا آمد. در ۱۷ سالگی از خانه فرار کرد و به یک فرقه مسیحی پیوست که بعدها الهام بخش فیلم ابراز عشق در سال ۲۰۰۸ بود. سونو پیش از برداشتن اولین گام های خود در کارگردانی با ساخت یک سری فیلم کوتاه سوپر ۸ در دوران دانشجویی ، کار خود را به عنوان شاعر آغاز کرد.
او اولین فیلم بلند خود را به صورت ۱۶ میلی متری در سال ۱۹۹۰ با عنوان "آه های دوچرخه" ( Jitensha Toiki ) ساخت ، قصه ای در مورد دو فرد نابارور در ژاپن کمال گرا. سونو در این فیلم به طور مشترک نویسندگی ، کارگردانی و بازی کرد. در سال ۱۹۹۰ ، سونو به سانفرانسیسکو نقل مکان کرد و در دانشگاه برکلی پذیرفته شد. با این وجود، او هرگز در کلاسهای دانشگاه شرکت نکرد و در عوض وقت خود را صرف تماشای فیلم های B و فیلم های پورنو کرد. وی پس از بازگشت به ژاپن ، دومین فیلم بلند سینمایی خود را با نام اتاق ( هیا ) ( ۱۹۹۲ ) نوشت و کارگردانی کرد ، یک داستان عجیب در مورد یک قاتل زنجیره ای که به دنبال اتاقی تاریک در محله ای در توکیو بود. سونو با این فیلم موفق به حضور در جشنواره ی فیلم ساندنس شد. این فیلم در ۴۹ جشنواره در سراسر جهان از جمله جشنواره فیلم برلین و جشنواره روتردام گشت و گذار کرد. در سال های بعد ، سونو آثاری درام مانند I Am Keiko ( ۱۹۹۷ ) ، مستند ساختگی Utsushimi ( ۲۰۰۰ ) و فیلم صورتی معلمان بازی جنسی: عروق مدلینگ با بدن زن را کارگردانی کرد. ( ۲۰۰۰ )
... [مشاهده متن کامل]
سیون سونو در سال ۱۹۶۱ در منطقه ایچی به دنیا آمد. در ۱۷ سالگی از خانه فرار کرد و به یک فرقه مسیحی پیوست که بعدها الهام بخش فیلم ابراز عشق در سال ۲۰۰۸ بود. سونو پیش از برداشتن اولین گام های خود در کارگردانی با ساخت یک سری فیلم کوتاه سوپر ۸ در دوران دانشجویی ، کار خود را به عنوان شاعر آغاز کرد.
او اولین فیلم بلند خود را به صورت ۱۶ میلی متری در سال ۱۹۹۰ با عنوان "آه های دوچرخه" ( Jitensha Toiki ) ساخت ، قصه ای در مورد دو فرد نابارور در ژاپن کمال گرا. سونو در این فیلم به طور مشترک نویسندگی ، کارگردانی و بازی کرد. در سال ۱۹۹۰ ، سونو به سانفرانسیسکو نقل مکان کرد و در دانشگاه برکلی پذیرفته شد. با این وجود، او هرگز در کلاسهای دانشگاه شرکت نکرد و در عوض وقت خود را صرف تماشای فیلم های B و فیلم های پورنو کرد. وی پس از بازگشت به ژاپن ، دومین فیلم بلند سینمایی خود را با نام اتاق ( هیا ) ( ۱۹۹۲ ) نوشت و کارگردانی کرد ، یک داستان عجیب در مورد یک قاتل زنجیره ای که به دنبال اتاقی تاریک در محله ای در توکیو بود. سونو با این فیلم موفق به حضور در جشنواره ی فیلم ساندنس شد. این فیلم در ۴۹ جشنواره در سراسر جهان از جمله جشنواره فیلم برلین و جشنواره روتردام گشت و گذار کرد. در سال های بعد ، سونو آثاری درام مانند I Am Keiko ( ۱۹۹۷ ) ، مستند ساختگی Utsushimi ( ۲۰۰۰ ) و فیلم صورتی معلمان بازی جنسی: عروق مدلینگ با بدن زن را کارگردانی کرد. ( ۲۰۰۰ )
