سیواسی ، برهان الدّین احمد (قیصریه ۷۴۵ـ۸۰۰ق)
فرمانروای سیواس (حک: ۷۸۳ـ۸۰۰ق) و شاعر اهل آناتولی. در مصر، دمشق و حلب تحصیل کرد و در ۷۶۶ق به منصب قضا نشست . چندی وزارت و اتابکی امیران خاندان اِرِتنا، ازجمله علی بیگ، را به عهده داشت و پس از مرگ او پسر خردسالش ، محمد بیگ، را در رسیدن به فرمانروایی یاری داد. اما پس از مدتی او را از حکومت برداشت و خود به جای او نشست (۷۸۳ق). دورۀ ۱۸ سالۀ حکمرانی برهان الدین در جنگ و ستیز با بیگ های شورشی ، قرامانیان ، ممالیک مصر، آق قوینلوها و عثمانی ها سپری شد. به ترکی و عربی و فارسی شعر می گفت . غزلیاتِ بی تخلص و غناییِ برهان الدین به لحاظ مضمون و فنون بلاغی، ادامۀ سنت های شعر فارسی است. اما گه گاه اشعاری نیز با مضامین اجتماعی ، سیاسی، عشقی و اخلاقی سروده است . از آثارش : حاشیه بر تلویح تفتازانی ؛ شرح تنقیح الاصول ؛ اکسیر السعادات فی اسرار العبادات در فقه به عربی؛ ترجیح التوضیح (۷۹۹ق) در فقه به عربی؛ دیوان شعر شامل غزلیات، رباعیات، تویوغ ها (= دوبیتی ها، به گویش ترکی شرقی) و ابیات پراکنده که مهم تر از دیگر آثار اوست (استانبول ، ۱۹۲۲).
فرمانروای سیواس (حک: ۷۸۳ـ۸۰۰ق) و شاعر اهل آناتولی. در مصر، دمشق و حلب تحصیل کرد و در ۷۶۶ق به منصب قضا نشست . چندی وزارت و اتابکی امیران خاندان اِرِتنا، ازجمله علی بیگ، را به عهده داشت و پس از مرگ او پسر خردسالش ، محمد بیگ، را در رسیدن به فرمانروایی یاری داد. اما پس از مدتی او را از حکومت برداشت و خود به جای او نشست (۷۸۳ق). دورۀ ۱۸ سالۀ حکمرانی برهان الدین در جنگ و ستیز با بیگ های شورشی ، قرامانیان ، ممالیک مصر، آق قوینلوها و عثمانی ها سپری شد. به ترکی و عربی و فارسی شعر می گفت . غزلیاتِ بی تخلص و غناییِ برهان الدین به لحاظ مضمون و فنون بلاغی، ادامۀ سنت های شعر فارسی است. اما گه گاه اشعاری نیز با مضامین اجتماعی ، سیاسی، عشقی و اخلاقی سروده است . از آثارش : حاشیه بر تلویح تفتازانی ؛ شرح تنقیح الاصول ؛ اکسیر السعادات فی اسرار العبادات در فقه به عربی؛ ترجیح التوضیح (۷۹۹ق) در فقه به عربی؛ دیوان شعر شامل غزلیات، رباعیات، تویوغ ها (= دوبیتی ها، به گویش ترکی شرقی) و ابیات پراکنده که مهم تر از دیگر آثار اوست (استانبول ، ۱۹۲۲).