لغت نامه دهخدا
سیهک. [ س َ هََ ] ( ع ص ، اِ ) خاک که آنرا باد برداشته باشد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || باد سخت. ( آنندراج ): ریح سیهک ؛ باد تند و سخت. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). فرهنگ فارسی
خاک که باد آنرادرهواپراکنده کرده باشد، بادتند
( اسم ) دانه کوچک سیاهی که میان گندم و عدس روید .
خاک که آنرا باد برداشته باشد یا باد سخت . فرهنگ معین
(یَ هَ ) (اِمصغ . ) دانة کوچک سیاهی که میان گندم و عدس روید. 