سیه چال

/siyahCAl/

لغت نامه دهخدا

سیه چال. [ ی َه ْ ] ( اِ مرکب ) گودالی تاریک که گناهکاران را در آن نگاهدارند. مؤلف غیاث اللغات نویسد: لفظ چال در اصل چاه بود، ها را به لام بدل کرده اند، چنانکه در جواهرالحروف. ( غیاث ) ( از آنندراج ) :
سیه چال و مرد اندر او بسته پای
به از فتنه از جای بردن بجای.
سعدی.

فرهنگ فارسی

گودالی تاریک که گناهکاران را در آن نگاهدارند .

پیشنهاد کاربران

بپرس