سیه روزگار

لغت نامه دهخدا

سیه روزگار. [ ی َه ْ زِ ] ( ص مرکب ) سیاه گلیم. ( آنندراج ). بدبخت. سیه روز :
بدست تهی میگشایم گره ها
ز کار سیه روزگاران چو شانه.
صائب ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

سیاه گلیم .

پیشنهاد کاربران

بپرس