سیه

/siyah/

معنی انگلیسی:
inky

لغت نامه دهخدا

سیه. [ ی َه ْ ] ( ص ) مخفف سیاه. ( برهان ). سیاه. اسود. ( ناظم الاطباء ) : مردمانش همه سیهند از گرمی هوای ایشان. ( حدود العالم ).
همی هر زمان اسب برگاشتی
وز ابر سیه نعره بگذاشتی.
فردوسی.
ای بحری و به آزادگی از خلق پدید
چون گلستان شکفته ز سیه شورستان.
فرخی.
رجوع به سیاه شود. || غلام حبشی و هندی و زنگی. ( برهان ) ( آنندراج ). || نام خط چهارم است از جمله هفت خط جام جم و آنرا خط ازرق نیز خوانند. ( برهان ). || نحس. شوم. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

سیاه
( اسم ) سی ثلثین .
سر برگشته کمان . جمع سیات . خم گوشه کمان .

فرهنگ عمید

= سیاه

گویش مازنی

/seya/ پوشش سقف خانه

دانشنامه عمومی

پیشنهاد کاربران

سیه در کوردی ولری و پارسی کهن بمعنای سرامدوشدید ترین هر موضوع است این واژه در عربی بشکل سدید بروز کرده است برای مثال سیه سرفه بمعنای سرفه شدید میباشد بنقل از شرفنامه مهروی سیه مرو ( سیمره ) کتاب تاریخ مهروان
سیه : سیاه
سیه تو لاری ، ، سیه =گوشه برگشته . . . . تو ، به زبان لاری با فتحه بر ت. و تلفظ مشابه tao لاتین به معنی. اوریب ، ، ، سیه تو لاری :نوعی تفنگ از شمخال ظریفتر که در عصر صفویه از صنایع مهم ایران بوده. و در لار ساخته میشده. ءءءءدر انجا که رستم هنر مینمود ، ، سیه تو لاری به میدان نبود
سیَه در گویش یزدی یعنی جگر گوسفند

بپرس