سینود

دانشنامه آزاد فارسی

سینود (synod)
(از واژۀ یونانی synodos به معنی «مجمع»)، در کلیسای مسیحی، اجلاس محلی یا ولایتی اسقف ها و مقامات دیگر کلیسا برای حل و فصل مسائل انضباطی یا اداری. اولین سینودها جلساتی بودند که اسقف های نواحی مختلف در نیمۀ قرن ۲م تشکیل دادند. سینود اسقف های کلیسای کاتولیک رومی از سراسر جهان مرتباً با فواصل زیاد در رم برای بحث دربارۀ مسائل مهم کلیسا تشکیل می شود و به پاپ نظر مشورتی می دهد. در برخی از کلیساهای پروتستان، سینود تبدیل به واحدی سازمانی شده است، مثلاً در کلیساهای پرسبیتری و اصلاح شده که هر سینود از چند پرسبیتری تشکیل می شود. در کلیسای لوتری، واژۀ سینود در نام نهاد های سازمانیِ ملی به کار می رود. تشکل های منفرد در سینودها جمع می شوند. اقدامات سینودهای منفرد گاهی آثار ماندگار برجای گذاشته است؛ مثلاً در سینود دورت (۱۶۱۸ـ۱۶۱۹)، کلیسای اصلاح شدۀ هلند به تفکر آرمینیوسی پرداخت و از اصلاحات بسیاری برای احیای تدیّن فردی حمایت کرد.

پیشنهاد کاربران

واژه به ظاهر یونانی Synodos با تلفظ سینودوس به معنای ؛ گردهمایی، تجمع، ملاقات و تور مسافرتی یکی از ارگان های سه گانه مدیریت درونی و بیرونی کلیسائی ( کاتولیکی، پروتستانی و ارتدوکسی ) در کنار شورای کلیسا و کنفرانس کلیسا، شاید در اصل و ریشه از سه کلمه به شکل زیر ساخته شده بوده باشد؛ Sy با تلفظ زی به معنای زندگی، no با تلفظ نو به معنای جدید و dos با تلفظ دوس مخفف دوست. لذا تلفظ ریشه ای و اصلی و اولیه این واژه به زبان فارسی - یونانی به معنای دوستدار نَو زیستی بوده. Synode با تلفظ سینوده به زبان امروز آلمانی به احتمال قریب به یقین در یونان به شکل زی نَو دَی تلفظ و بیان میشده به معنای؛ دیروز را از نو زندگی کن، یعنی امروز همان زندگی دیروزی را به همان سان تکرار نکن بلکه حال و هوای نوی به آن ببخش. این واژه ها بعدا در میدان دین مسیحیت به ویژه در سرزمین غرب اقتباس گردیده و کاربرد ها و معانی دیگری بخود گرفته اند. نو آوری در کلیسا که امروز بر زبان دینداران مسیحی جاریست به معنای نوسازی معمارانه در نماهای بیرونی و درونی ساختمان های کلیساها نمی باشد بلکه نوآوری معنوی و آنهم نه به معنای ابداع یک باور جدید بلکه رهائی از دست مقرارات و قانونگذاری های پیچیده سنتی. مثلا تدوین عهد نوتر در مقایسه با دو عهد قدیمی و موجود؛ یکی عهد قدیم موسائی که خون گاو سمبل پیمان آن بوده و دیگری عهد جدید ایسائی که خون ایسا تحت عنوان بره بیگناه پدر آسمانی وی. Synodal , Synodale با تلفظ های سینوداله و سینودال ( اولی جمع و دومی مفرد ) . این واژه را میتوان به زبان فارسی به شکل سین و دال تلفظ و بیان نمود و سپس سوال زیر را مطرح کرد :
...
[مشاهده متن کامل]

س و د ( سین و دال ) حروف اول چه کلمه هائی میتوانند باشند؟ سروده یا سر ده؟
این احتمال شاید قریب به یقین باشد که الاهی دانان مسیحی بوئی خوش استشمام نموده باشند که داستان آدم و حوا ممکن است ابلاغ کلام خدا به گوش سر و دل موسا ( و سپس محمّد ) نبوده باشد بلکه سروده شده توسط خود آنان با180 درجه تغییر جهت.
اگر این نوع نوآوری در عمل به امر پاپ و کاردینال های اطراف وی در واتیکان اتفاق بیفتد، آنگاه شاید رابّین های یهودی و روحانیان مسلمان به فکر بیفتند که او و دستیارانش را مانند ایسا به صلیب بکشند. منجمله نوآوری در داستان دیگر مبدئی این سه دین ابراهیمی سروده شده ( توسط موسی و سپس محمّد ) یعنی آفرینش شش روزه جهان.
سران واتیکان امروز بخوبی هم به تئوری تکاملی ژنتیکی در علم زیست شناسی آگاهی دارند و هم به نظریه علمی مه بانگ ( یا بیگ بنگ ) و دیگر نمیتوانند مثل اواخر قرون وسطی دانشمندان علوم طبیعی و تجربی را مثل گالیله خانه نشین کنند.
خلاصه کلام اینکه افسانه آفرینش باید از نو سروده شود و این بار به روش علمی و به زبان ساده و قابل درک و فهم برای خاص و عام و بدون ادعای برگزیدگی و دریافت وحی از طریق گوش سر و اعزام شدگی با هدف تربیت و هدایت بشر بسوی معنویت های حقیقی و نور و روشنائی از طرف خدای حقیقی و واقعی و به امر و خواست وی و شاید تحت عنوان جدید ترین عهد یا پیمان ( منهای ریزش خون حیوان و انسان ) و اولین فصل آن تحت عنوان افسانه نوین آفرینش ( Genesis Noa با تلفظ جنِ زیس نوا ) باشد.
ایده کانونی یا فکر و خیال و تصور مرکزی هر آئین و دینی در مراحل اولیه شکل گیری و پیدایش، کشف حقیقت و شناخت طبیعت و انسان و موجودات و خدای حقیقی و واقعی نبوده و نمی باشد بلکه زنده نگه داشتن نام و نشان و اثر بنیانگذار آئین و دین از طریق حفظ یوغ شریعت بر دوش پیروان در ذهن و زبان و خط و خاطره انسان بخصوص پیروان و به ویژه در حافظه تاریخ از راه تقلید طوطی وار یا ذکر و یا تکرار دائمی نام و کلام وی به عنوان کلام خدا و کامل جلوه دادن صاحب این یا آن نام .