سینمای ایتالیا ( انگلیسی: Cinema of Italy ) شامل فیلم های ساخته شده در ایتالیا یا توسط کارگردانان ایتالیایی می شود. از آغاز توسعه صنعت فیلم ایتالیا در دههٔ آغازین قرن بیستم فیلمسازان و بازیگران ایتالیایی گهگاه با موفقیت داخلی و جهانی روبرو شده اند و در جنبش های سینمایی در جهان تأثیرگذار بوده اند. تا سال ۲۰۱۸ فیلم های ایتالیایی ۱۴ مرتبه و بیش از هر کشوری برندهٔ جایزه اسکار بهترین فیلم زبان خارجی و ۱۲ بار برندهٔ جایزهٔ نخل طلایی یعنی دومین کشور در دنیا پس از ایالات متحده آمریکا شده اند. [ ۱]
شروع فیلمسازی در ایتالیا در سال ۱۸۹۶ انجام گرفت. ویتوریو کالسینا که همکار برادران لومیر بود، اولین کارگردان سینمای ایتالیا شناخته می شود. او در سال ۱۸۹۶ فیلمی از پاپ لئون سیزدهم تهیه کرد. دهه اول قرن بیستم و تا آغاز شروع جنگ جهانی اول، ساخت فیلم های هنری در ایتالیا آغاز شد؛ فیلم هایی حماسی که از ادبیات غنی اروپایی اقتباس گردید. اتللو محصول ۱۹۰۶ ساخته ماریو کازرینی، آخرین روزهای پمپی محصول ۱۹۰۸ساخته آرتورو آمبروزیو، هوس های امپراتور محصول ۱۹۱۳ ساخته انریکو گواتزونی و مهم تر از همه کابیریا محصول ۱۹۱۴ ساخته جیوانی پاسترونه از این جمله اند. در اواخر دهه ۲۰ و اوایل دهه ۳۰ با ظهور فاشیسم و ناآرامی های سیاسی، رشد سینمای این کشور نیز رو به افول نهاد. [ ۲] [ ۳]
لوکینو ویسکونتی، ویتوریو دسیکا، روبرتوروسلینی، فدریکوفلینی، پیر پائولو پازولینی، چزاره زاواتینی و میکل آنجلو آنتونیونی بخشی از فیلمسازان و نویسندگان سینمای ایتالیا بودند که بعد از جنگ جهانی دوم؛ رخوت سینمای این کشور را تکان داده و با فیلم هایشان جنبش رئالیسم و نئو رئالیسم ایتالیا را در این کشور ایجاد کردند. [ ۴] [ ۵]
فیلم های مهم این دوران مانند دزد دوچرخه ساختهٔ ویتوریو دسیکا، رم شهر بی دفاع ساختهٔ روبرتو روسیلینی، جاده ساختهٔ فدریکو فلینی، روکو و برادرانش ساختهٔ لوکینو ویسکونتی همگی نقاط عطف سینمای ایتالیا در این دوران طلایی به شمار می آیند. [ ۶]
در اواسط دهه ۵۰ سینمای تجاری ایتالیا نیز بسیار فعال شد و در ادامه تقریباً بدنه سینمای هنری و صاحب سبک را به انزوا کشانید و تولیدات تجاری تا ۲ دهه بعد تقریباً تمام صنعت سینمای این کشور را قبضه کردند. البته این روند باعث شد شهر رم و استودیوی چینه چیتا به یک قدرت در سینمای جهان و همچنین بازار هنر تبدیل شود. اگرچه در همین سال هاست که سینمای ایتالیا حتی توانست به جوایز معتبر سینمایی نظیر اسکار، گلدن گلوب و بفتا نیز برسد. در این سال ها تعدادی دیگر از فیلمسازان این کشور نیز توانستند خلاقیت از خود نشان دهند. سرجیو لئونه با ۳ فیلم به خاطر یک مشت دلار، به خاطر چند دلار بیشتر، و خوب بد زشت از پایه گذاران سینمای وسترن اسپاگتی شد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشروع فیلمسازی در ایتالیا در سال ۱۸۹۶ انجام گرفت. ویتوریو کالسینا که همکار برادران لومیر بود، اولین کارگردان سینمای ایتالیا شناخته می شود. او در سال ۱۸۹۶ فیلمی از پاپ لئون سیزدهم تهیه کرد. دهه اول قرن بیستم و تا آغاز شروع جنگ جهانی اول، ساخت فیلم های هنری در ایتالیا آغاز شد؛ فیلم هایی حماسی که از ادبیات غنی اروپایی اقتباس گردید. اتللو محصول ۱۹۰۶ ساخته ماریو کازرینی، آخرین روزهای پمپی محصول ۱۹۰۸ساخته آرتورو آمبروزیو، هوس های امپراتور محصول ۱۹۱۳ ساخته انریکو گواتزونی و مهم تر از همه کابیریا محصول ۱۹۱۴ ساخته جیوانی پاسترونه از این جمله اند. در اواخر دهه ۲۰ و اوایل دهه ۳۰ با ظهور فاشیسم و ناآرامی های سیاسی، رشد سینمای این کشور نیز رو به افول نهاد. [ ۲] [ ۳]
لوکینو ویسکونتی، ویتوریو دسیکا، روبرتوروسلینی، فدریکوفلینی، پیر پائولو پازولینی، چزاره زاواتینی و میکل آنجلو آنتونیونی بخشی از فیلمسازان و نویسندگان سینمای ایتالیا بودند که بعد از جنگ جهانی دوم؛ رخوت سینمای این کشور را تکان داده و با فیلم هایشان جنبش رئالیسم و نئو رئالیسم ایتالیا را در این کشور ایجاد کردند. [ ۴] [ ۵]
فیلم های مهم این دوران مانند دزد دوچرخه ساختهٔ ویتوریو دسیکا، رم شهر بی دفاع ساختهٔ روبرتو روسیلینی، جاده ساختهٔ فدریکو فلینی، روکو و برادرانش ساختهٔ لوکینو ویسکونتی همگی نقاط عطف سینمای ایتالیا در این دوران طلایی به شمار می آیند. [ ۶]
در اواسط دهه ۵۰ سینمای تجاری ایتالیا نیز بسیار فعال شد و در ادامه تقریباً بدنه سینمای هنری و صاحب سبک را به انزوا کشانید و تولیدات تجاری تا ۲ دهه بعد تقریباً تمام صنعت سینمای این کشور را قبضه کردند. البته این روند باعث شد شهر رم و استودیوی چینه چیتا به یک قدرت در سینمای جهان و همچنین بازار هنر تبدیل شود. اگرچه در همین سال هاست که سینمای ایتالیا حتی توانست به جوایز معتبر سینمایی نظیر اسکار، گلدن گلوب و بفتا نیز برسد. در این سال ها تعدادی دیگر از فیلمسازان این کشور نیز توانستند خلاقیت از خود نشان دهند. سرجیو لئونه با ۳ فیلم به خاطر یک مشت دلار، به خاطر چند دلار بیشتر، و خوب بد زشت از پایه گذاران سینمای وسترن اسپاگتی شد. [ ۷]
wiki: سینمای ایتالیا