سینمای آلمان. سینمای آلمان به صنعت فیلم در آلمان اشاره دارد و قدمت آن به اواخر قرن نوزدهم می رسد. سینمای آلمان در دوره ۱۹۱۸ - ۱۹۳۳ تاثیرات برجسته ای هم از دید فنی و هم از دید هنری بر سینما داشته است.
بر خلاف سایر سینماهای ملی که در زمینه سیستم های سیاسی به نسبت پیوسته و پایداری رشد کرده اند، آلمان در قرن بیستم شاهد تغییرات فراوانی در هویتش بوده است. این تغییرات باعث به وجود آمدن دوره ها و جنبش های مختلفی در سینمای این کشور شدند.
در سینمای آلمان شروع کار فیلم سازی به به ماکس اسکلادانوسکی و پس از آن به اسکار مستر نسبت داده می شود. از حدود ۱۸۹۶ در مونیخ کارآفرین های باواریایی دستگاه سینماتوگراف را وارد آلمان کردند و تنها ۵ سال پس از آن هنرمندان تئاتر نیز بیشترین اقبال را در بازی جلوی این دستگاه جدید از خود بروز دادند. [ ۵]
از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۱ اوج و شکوه سینمای واقعی آلمانی ها است و این روند به ۲ علت به وقوع پیوست: اول روح ماجراجوی صنعتگران و مخترعان آلمانی که مدام ابزار تازه برای دوریین ها می ساختند و استودیوها را مجهز می کردند و دیگری حضور کارگردانان بزرگ تئاتر که پیشینه گرانقدر خود را به سینمای نوظهور هدیه دادند. [ ۶] [ ۷]
سینمای آلمان در دوران جنگ جهانی اول رو به افول گذاشت. تبعات سیاسی و بین المللی و فرهنگی این جنگ برای آلمان ها چنان تحقیرآمیز بود که آنان را سخت در ناامیدی فرو برد، اما دریافت همین جامعه شناختی توسط سینماگران آلمانی سبب شد بهترین دوره سینمای آلمان در همین سال های پس از جنگ جهانی اول شکل بگیرد.
به تعبیری مهم ترین اتفاق سینمای آلمان در ابتدای دهه ۲۰، ظهور سبک انتزاعی اکسپرسیونیسم بود که دریچه ای نو به لحاظ بصری به روی سینما باز کرد. فیلم هایی مانند گولم، مطب دکتر کالیگاری و نوسفراتو از مهم ترین آثار این دوره اند. [ ۸] [ ۹]
فریتس لانگ، روبرت وینه، پاول وگنر، امیل یانینگز، ورنر کراوس، کارل فروند، فردریش ویلهلم مورنائو، آستا نیلسن، کارل هوفمان، اریش پومر و اویگن شوفتان از مهمترین افراد مربوط به بدنه سینمای اکسپرسیونیسم در این دوران هستند. [ ۱۰]
از ۱۹۲۵ به بعد اکسپرسیونیسم محبوبیت اش را از دست داد و در حدود سال ۱۹۲۵ رئالیسم نوین جایگزین آن شد. تاثیر جو اجتماعی در این دوره نیز بسیار قابل اعتنااست. عمده آلمانی ها اعتقاد داشتند زمانه ی نا امیدی به سر رسیده و باید بدنبال احقاق گذشته خود باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر خلاف سایر سینماهای ملی که در زمینه سیستم های سیاسی به نسبت پیوسته و پایداری رشد کرده اند، آلمان در قرن بیستم شاهد تغییرات فراوانی در هویتش بوده است. این تغییرات باعث به وجود آمدن دوره ها و جنبش های مختلفی در سینمای این کشور شدند.
در سینمای آلمان شروع کار فیلم سازی به به ماکس اسکلادانوسکی و پس از آن به اسکار مستر نسبت داده می شود. از حدود ۱۸۹۶ در مونیخ کارآفرین های باواریایی دستگاه سینماتوگراف را وارد آلمان کردند و تنها ۵ سال پس از آن هنرمندان تئاتر نیز بیشترین اقبال را در بازی جلوی این دستگاه جدید از خود بروز دادند. [ ۵]
از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۱ اوج و شکوه سینمای واقعی آلمانی ها است و این روند به ۲ علت به وقوع پیوست: اول روح ماجراجوی صنعتگران و مخترعان آلمانی که مدام ابزار تازه برای دوریین ها می ساختند و استودیوها را مجهز می کردند و دیگری حضور کارگردانان بزرگ تئاتر که پیشینه گرانقدر خود را به سینمای نوظهور هدیه دادند. [ ۶] [ ۷]
سینمای آلمان در دوران جنگ جهانی اول رو به افول گذاشت. تبعات سیاسی و بین المللی و فرهنگی این جنگ برای آلمان ها چنان تحقیرآمیز بود که آنان را سخت در ناامیدی فرو برد، اما دریافت همین جامعه شناختی توسط سینماگران آلمانی سبب شد بهترین دوره سینمای آلمان در همین سال های پس از جنگ جهانی اول شکل بگیرد.
به تعبیری مهم ترین اتفاق سینمای آلمان در ابتدای دهه ۲۰، ظهور سبک انتزاعی اکسپرسیونیسم بود که دریچه ای نو به لحاظ بصری به روی سینما باز کرد. فیلم هایی مانند گولم، مطب دکتر کالیگاری و نوسفراتو از مهم ترین آثار این دوره اند. [ ۸] [ ۹]
فریتس لانگ، روبرت وینه، پاول وگنر، امیل یانینگز، ورنر کراوس، کارل فروند، فردریش ویلهلم مورنائو، آستا نیلسن، کارل هوفمان، اریش پومر و اویگن شوفتان از مهمترین افراد مربوط به بدنه سینمای اکسپرسیونیسم در این دوران هستند. [ ۱۰]
از ۱۹۲۵ به بعد اکسپرسیونیسم محبوبیت اش را از دست داد و در حدود سال ۱۹۲۵ رئالیسم نوین جایگزین آن شد. تاثیر جو اجتماعی در این دوره نیز بسیار قابل اعتنااست. عمده آلمانی ها اعتقاد داشتند زمانه ی نا امیدی به سر رسیده و باید بدنبال احقاق گذشته خود باشند.
wiki: سینمای آلمان