سیناپس شیمیایی

سیناپس های شیمیایی ( به انگلیسی: Chemical Synapses ) ، اتصالات زیستی اند که نورون ها از طریق آن ها پیام های خود را به دیگر سلول های غیر سیناپسی چون عضلات و غده ها می رسانند. سیناپس های شیمیایی امکان تشکیل مدارهای نورونی در دستگاه عصبی مرکزی را می دهند. این نوع سیناپس ها برای محاسبات زیستی که زیربنای ادراک و تفکر را تشکیل می دهند، جنبه حیاتی دارند. همچنین این سیناپس ها امکان اتصال و کنترل بقیه دستگاه های بدن را برای دستگاه عصبی فراهم می آورد.
در سیناپس شیمیایی، یک نورون، مولکول های ناقل عصبی را در فضای کوچکی ( شکاف سیناپسی، که در ادامه همین مقاله بحث می شود ) که مجاور دیگر نورون هاست، آزاد می کند. ناقلان عصبی در کیسه های کوچکی به نام وزیکول های سیناپسی قرار داشته و به وسیله برون رانی در شکاف سیناپسی آزاد می شوند. سپس این موکول ها به گیرندگان ناقلان عصبی روی سلول پس - سیناپسی متصل می شوند. در نهایت، ناقلان عصبی به وسیلهٔ سازوکارهای قدرتمندی چون تجزیه آنزیمی یا بازجذب توسط ناقلان خاصی روی سلول پیش - سیناپسی یا برخی سلول های نوروگلیالی، از فضای سیناپسی پاکسازی شده تا بدین وسیله عمل ناقل عصبی خاتمه یابد.
تخمین زده می شود که مغز انسان بالغ در حدود 10 14 تا 5 × 10 14 ( حدود ۱۰۰–۵۰۰ تریلیون ) سیناپس داشته باشد. [ ۱] هر میلیمتر مکعب از قشر مغز حدوداً شامل یک میلیارد ( یعنی 10 9 ) سیناپس است. [ ۲] تعداد سیناپس ها در قشر مخ انسان، به صورت جداگانه 0. 15 کوادریلیون ( ۱۵۰ تریلیون ) تخمین زده شده. [ ۳]
کلمه «سیناپس» توسط چارلز شرینگتون در ۱۸۹۷ معرفی شد. [ ۴] سیناپس های شیمیایی، تنها نوع سیناپس زیستی نیستند. سیناپس های دیگری چون سیناپس های الکتریکی و ایمنی شناختی نیز موجودند. اگر کلمه سیناپس به تنهایی بیاید، اغلب معنای سیناپس شیمیایی می دهد.