سیناپس تحریکی

سیناپس تحریکی ( excitatory synapse ) ، سیناپسی است که در آن پتانسیل کنش در نورون پیش - سیناپسی - یعنی نورون قبل، که همان نورون تحریک کننده مورد نظر ماست - احتمال وقوع پتانسیل کنش در سلول پس - سیناپسی - یعنی سلول تحریک شونده بعدی اعم از عصبی یا غیر عصبی ( مانند غده یا ماهیچه ) - را افزایش می دهد. این نورون ها شبکه هایی را تشکیل می دهند که از طریق آن تکانه های عصبی حرکت می کنند و هر نورون اغلب ارتباطات متعددی با سلول های دیگر برقرار می کند. این سیگنال های الکتریکی ممکن است تحریک کننده یا بازدارنده باشند، و اگر تأثیرات تحریکی از تأثیرات بازدارنده بیشتر شود، نورون پتانسیل عمل جدیدی در تپه آکسون خود ایجاد می کند، بنابراین اطلاعات را به سلول دیگری منتقل می کند. [ ۱]
این پدیده به عنوان یک پتانسیل پس سیناپسی تحریکی ( EPSP ) شناخته می شود؛ که ممکن است از طریق تماس مستقیم بین سلول ها ( یعنی از طریق اتصالات شکافدار ) - مانند سیناپس الکتریکی - رخ دهد؛ اما معمولاً از طریق انتشار میانجی های عصبی ( تحت وزیکول ) از پایانه آکسون پیش سیناپسی به شکاف سیناپسی - مانند یک سیناپس شیمیایی - رخ می دهد. [ ۲]
میانجی های عصبی تحریک کننده، که رایج ترین آنها گلوتامات است، از طریق انتشار به ستون فقرات دندریتیک نورون پس - سیناپسی می روند و پروتئین گیرنده سطح سلول خاصی را به آن متصل می کنند که باعث دپلاریزاسیون آن سلول می شود. [ ۱] دپلاریزاسیون احتمال پتانسیل عمل را افزایش می دهد که معمولاً با هجوم یون های سدیم با بار مثبت ( Na + ) ، به داخل سلول پس - سیناپسی، از طریق کانال های یونی که با اتصال میانجی عصبی فعال شده اند، رخ می دهد.
• در نورون هایی که در انتقال سیناپسی شیمیایی نقش دارند، میانجی های عصبی - بسته به نوع میانجی عصبی سنتز شده و محل آنزیم های دخیل در سنتز آن - یا در بدنه سلول عصبی یا در پایانه پیش سیناپسی سنتز می شوند. این میانجی های عصبی در وزیکول های سیناپسی ذخیره می شوند که توسط پروتئین های تحت تأثیر کلسیم در نزدیکی غشاء بسته می شوند.
• به منظور راه اندازی فرایند انتقال سیناپسی شیمیایی، فعالیت بالادستی باعث می شود که یک پتانسیل عمل به پایانه پیش سیناپسی سرازیر شود.
• این جریان دیپلاریز کننده ( قطب زداینده ) ، به پایانه پیش - سیناپسی می رسد و دیپلاریزاسیون غشایی که در آنجا ایجاد می کند باعث باز شدن کانال های وابسته به ولتاژ کلسیمی در غشای پیش سیناپسی می شود.
• غلظت بالایی از کلسیم در شکاف سیناپسی بین دو نورون شرکت کننده ( پیش سیناپسی و پس سیناپسی ) وجود دارد. این تفاوت در غلظت کلسیم بین شکاف سیناپسی و داخل پایانه پیش - سیناپسی، یک اختلاف غلظت قوی ایجاد می کند که با باز کردن این کانال های وابسته به ولتاژ کلسیمی، کلسیم را به سمت پایانه پیش - سیناپسی هدایت می کند. این هجوم کلسیم به انتهای پیش - سیناپسی برای آزادسازی میانجی عصبی ضروری است.
• پس از ورود به پایانه پیش - سیناپسی، کلسیم به پروتئینی به نام سیناپتوتاگمین متصل می شود که روی غشای وزیکول های سیناپسی قرار دارد. این پروتئین با پروتئین های دیگری به نام SNARE به منظور القای همجوشی وزیکول با غشای پیش سیناپسی تعامل دارد. در نتیجه این همجوشی وزیکول، میانجی های عصبی که در وزیکول سیناپسی بسته بندی شده بودند به سیناپس رها می شوند، جایی که در شکاف سیناپسی پخش می شوند.
• این میانجی های عصبی به گیرنده های مختلفی روی غشای سلولی پس سیناپسی متصل می شوند. در پاسخ به اتصال میانجی های عصبی، این گیرنده های پس سیناپسی می توانند تحت تغییرات ساختاری قرار گیرند که ممکن است یک زیربخش کانال گذرنده را - به طور مستقیم یا غیرمستقیم - از طریق یک مسیر سیگنال دهی G - پروتئین باز کند. نفوذپذیری انتخابی این کانال ها به یون های خاصی اجازه می دهد تا در امتداد شیب ( اختلاف پتانسیل ) های الکتروشیمیایی خود حرکت کنند و جریانی را در سراسر غشای پس سیناپسی القا کنند که یک پاسخ تحریکی یا مهاری را تعیین می کند.