سیناتروک یا سنتروک ( اشک دهم ) دهمین شاه شاهنشاهی اشکانی است. ( ۷۵ پ. م – ۶۹ پ. م ) او پسر مهرداد یکم و برادر فرهاد دوم، یا به اعتقاد عده ای دیگر از مورخان، برادر مهرداد یکم است. سیناتروک یک سال پس از درگذشت مهرداد دوم بر تخت شاهی نشست. وی در دوران پیری خود به تخت نشست، و دولت اشکانی در زمان سلطنت او درگیر منازعات بین شاهزادگان و سران خاندان ها بود. تیگران دوم ارمنی با استفاده از این فرصت، آذربایجان را متصرف شد و جلگه فرات را غارت کرد. تیگران دوم علاوه بر این، به باقی ماندهٔ قلمرو سلوکیان نیز دست اندازی کرد و خود را شاهنشاه خواند.
... [مشاهده متن کامل]
امپراتوری اشکانی از زمان مرگ مهرداد دوم ( ۱۲۴ - ۸۸ ق. م. ) دچار آشفتگی و زوال شده بود. اقتدار پادشاه کاهش یافته بود، و امپراتوری اشکانی سرزمین هایی از قلمرو خود را از دست داده بود. سیناتروک که در اصل در میان سکاهای آسیای مرکزی سکونت داشت، از اوضاع نابسامان امپراتوری استفاده کرده و با کمک سکاها تاج و تخت اشکانی را در سال ۷۵ قبل از میلاد، در سن هشتاد سالگی از آن خود نمود. نام شاخه اشکانی که توسط سیناتروک تأسیس شد، توسط مورخ معاصر، مارک یان اولبریشت، به عنوان «سیناتروکیدها» که تا سال ۱۲ پس از میلاد بر تخت امپراتوری اشکانی تکیه زدند، ابداع شده است. خاندان سیناکروتید به ویژه توسط قبیله سورن از سکستان حمایت می شد.
در زمان سلطنت سیناتروک، پادشاه آرتاشسی ارمنستان، تیگران کبیر ( ۹۵ - ۵۵ ق. م ) ، از ضعف اشکانیان استفاده کرد و «هفتاد دره» را که پیشتر به مهرداد دوم واگذار کرده بود، پس گرفت و همچنین عزم تسخیر قلمروهای اشکانی ماد آتروپاتن، گوردین، آدیابنه، اسروئن و شمال بین النهرین نمود. سیناتروک در سال ۶۹ قبل از میلاد درگذشت و پسرش فرهاد سوم جانشین او شد. ساقی گازرانی، تاریخ نگار معاصر، این فرضیه را مطرح کرده که بخش هایی از داستان پادشاه افسانه ای ایرانی، زاو طهماسپ، بازتاب دهنده زندگی سیناتروک است.
ظاهراً در آشوب آن دوران میان ارمنستان و کاپادوکیه، دولت اشکانی بی طرف بوده است.
بر روی سکه های ضرب شده در دوران پادشاهی سیناتروک، او با تاجی مزیّن به تعدادی گوزن که در پی هم قرار دارند تصویر شده است و از دو طرف دو شاخ به تاج متصل است. گوزن ها اشاره ای به نمادگرایی مذهبی سکاها است که به او کمک کرده بودند تا به پادشاهی برسد. فرهاد سوم، پسر سیناتروک نیز از نمادهای گوزن بر روی سکه های خود استفاده کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
امپراتوری اشکانی از زمان مرگ مهرداد دوم ( ۱۲۴ - ۸۸ ق. م. ) دچار آشفتگی و زوال شده بود. اقتدار پادشاه کاهش یافته بود، و امپراتوری اشکانی سرزمین هایی از قلمرو خود را از دست داده بود. سیناتروک که در اصل در میان سکاهای آسیای مرکزی سکونت داشت، از اوضاع نابسامان امپراتوری استفاده کرده و با کمک سکاها تاج و تخت اشکانی را در سال ۷۵ قبل از میلاد، در سن هشتاد سالگی از آن خود نمود. نام شاخه اشکانی که توسط سیناتروک تأسیس شد، توسط مورخ معاصر، مارک یان اولبریشت، به عنوان «سیناتروکیدها» که تا سال ۱۲ پس از میلاد بر تخت امپراتوری اشکانی تکیه زدند، ابداع شده است. خاندان سیناکروتید به ویژه توسط قبیله سورن از سکستان حمایت می شد.
در زمان سلطنت سیناتروک، پادشاه آرتاشسی ارمنستان، تیگران کبیر ( ۹۵ - ۵۵ ق. م ) ، از ضعف اشکانیان استفاده کرد و «هفتاد دره» را که پیشتر به مهرداد دوم واگذار کرده بود، پس گرفت و همچنین عزم تسخیر قلمروهای اشکانی ماد آتروپاتن، گوردین، آدیابنه، اسروئن و شمال بین النهرین نمود. سیناتروک در سال ۶۹ قبل از میلاد درگذشت و پسرش فرهاد سوم جانشین او شد. ساقی گازرانی، تاریخ نگار معاصر، این فرضیه را مطرح کرده که بخش هایی از داستان پادشاه افسانه ای ایرانی، زاو طهماسپ، بازتاب دهنده زندگی سیناتروک است.
ظاهراً در آشوب آن دوران میان ارمنستان و کاپادوکیه، دولت اشکانی بی طرف بوده است.
بر روی سکه های ضرب شده در دوران پادشاهی سیناتروک، او با تاجی مزیّن به تعدادی گوزن که در پی هم قرار دارند تصویر شده است و از دو طرف دو شاخ به تاج متصل است. گوزن ها اشاره ای به نمادگرایی مذهبی سکاها است که به او کمک کرده بودند تا به پادشاهی برسد. فرهاد سوم، پسر سیناتروک نیز از نمادهای گوزن بر روی سکه های خود استفاده کرده است.
