سیمون مونتفورت ( به انگلیسی: Simon de Montfort, 5th Earl of Leicester ) ، یکی از اشراف و شوالیه های برجسته فرانسوی در قرن ۱۳ میلادی بود. وی به عنوان یکی از بزرگترین فرماندهان قرون وسطی شناخته می شود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] وی در جنگ صلیبی چهارم شرکت کرد و نقش مهمی در جریان محاصره زادار ایفا کرد. پس از منحرف شدن جنگ صلیبی چهارم، وی فرماندهی صلیبیون طی جنگ صلیبی کاتاری برعهده گرفت و توانست پس از شکست کنت تولوز، بر تولوز مسلط شود اما پس ضدحملات کنت تولوز، طی محاصره تولوز در سال ۱۲۱۸ کشته شد.
در میانه سال ۱۰۲۲ و ۱۱۶۳، هشت شورای کلیسای محلی کاتارها را محکوم کردند که آخرین آنها در تور برگزار شد که طی آن اعلام شد که آلبیگایی ها باید به زندان افتاده و اموال آنها مصادره شود. سومین شورای لاتران که در سال ۱۱۷۹ برگزار شد، این محکومیت را تأیید و تکرار کرد. تلاش های دیپلماتیک اینوسنت سوم برای عقب راندن کاتاریسم با موفقیت کمی روبه رو شد. پس از قتل نمایندهٔ تام الاختیار پاپ، پیر دو کاستلنو، ظن اینوسنت به ریمون ششم، کنت تولوز، پاپ جنگ صلیبی جدیدی علیه کاتارها اعلام کرد. وی زمین های کاتارهای بدعت گذار را به اشراف فرانسوی که در این جنگ صلیبی شرکت کنند، پیشنهاد کرد. [ ۴]
با آغاز حرکت صلیبیون به سمت جنوب و فتح بزیه و کارکاسون، سیمون مونتفورت، از اشراف برجسته فرانسوی، پس از تصرف کارکاسون به عنوان فرمانده صلیبیون انتخاب شد[ ۵] و کنترل نواحی همچون کارکاسون آلبی و بزیه به وی داده شد. پس از سقوط کارکاسون دیگر شهرها بدون جنگ تسلیم صلیبیون شدند. آلبی، کاستلنوداری، کستر، فانژو، لیموکس، لومبرز و مونتریال به سرعت طی پاییز سقوط کردند. [ ۶]
پس از ادامه فتوحات و پیشروی صلیبیون به رهبری سیمون و فتح مناطقی همچون لاستو و قلعه کاباره، برای مقابله با صلیبیون، کاتارها رو به پدروی دوم آراگون آوردند و از وی درخواست کمک کردند. تاج آراگون، تحت رهبری پدروی دوم با کنت نشین تولوز دیگر مخالفان سیمون متحد شد. [ ۷] نیروهای ائتلاف پدرو با نیروهای سیمون در ۱۲ سپتامبر در نبرد موره درگیر شد. تعداد نیروهای صلیبی بیشتر از نیروهای ائتلاف بود. پدرو و سیمون، هردو نیروهای خود را در سه ردیف سازماندهی کردند. اولین خطوط صلیبیون عقب رانده شد اما سیمون توانست حمله ای از جناحین به سواره نظام نیروهای ائتلاف ترتیب دهد. در این حین پدرو به زمین خورد و کشته شد. نیروهای ائتلاف با شنیدن خبر مرگ پدرو با سردرگمی عقب نشینی کردند. [ ۷] [ ۸] عقب نشینی نیروهای ائتلاف این فرصت را به سیمون داد که بخش های شمالی تولوز را فتح کند. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر میانه سال ۱۰۲۲ و ۱۱۶۳، هشت شورای کلیسای محلی کاتارها را محکوم کردند که آخرین آنها در تور برگزار شد که طی آن اعلام شد که آلبیگایی ها باید به زندان افتاده و اموال آنها مصادره شود. سومین شورای لاتران که در سال ۱۱۷۹ برگزار شد، این محکومیت را تأیید و تکرار کرد. تلاش های دیپلماتیک اینوسنت سوم برای عقب راندن کاتاریسم با موفقیت کمی روبه رو شد. پس از قتل نمایندهٔ تام الاختیار پاپ، پیر دو کاستلنو، ظن اینوسنت به ریمون ششم، کنت تولوز، پاپ جنگ صلیبی جدیدی علیه کاتارها اعلام کرد. وی زمین های کاتارهای بدعت گذار را به اشراف فرانسوی که در این جنگ صلیبی شرکت کنند، پیشنهاد کرد. [ ۴]
با آغاز حرکت صلیبیون به سمت جنوب و فتح بزیه و کارکاسون، سیمون مونتفورت، از اشراف برجسته فرانسوی، پس از تصرف کارکاسون به عنوان فرمانده صلیبیون انتخاب شد[ ۵] و کنترل نواحی همچون کارکاسون آلبی و بزیه به وی داده شد. پس از سقوط کارکاسون دیگر شهرها بدون جنگ تسلیم صلیبیون شدند. آلبی، کاستلنوداری، کستر، فانژو، لیموکس، لومبرز و مونتریال به سرعت طی پاییز سقوط کردند. [ ۶]
پس از ادامه فتوحات و پیشروی صلیبیون به رهبری سیمون و فتح مناطقی همچون لاستو و قلعه کاباره، برای مقابله با صلیبیون، کاتارها رو به پدروی دوم آراگون آوردند و از وی درخواست کمک کردند. تاج آراگون، تحت رهبری پدروی دوم با کنت نشین تولوز دیگر مخالفان سیمون متحد شد. [ ۷] نیروهای ائتلاف پدرو با نیروهای سیمون در ۱۲ سپتامبر در نبرد موره درگیر شد. تعداد نیروهای صلیبی بیشتر از نیروهای ائتلاف بود. پدرو و سیمون، هردو نیروهای خود را در سه ردیف سازماندهی کردند. اولین خطوط صلیبیون عقب رانده شد اما سیمون توانست حمله ای از جناحین به سواره نظام نیروهای ائتلاف ترتیب دهد. در این حین پدرو به زمین خورد و کشته شد. نیروهای ائتلاف با شنیدن خبر مرگ پدرو با سردرگمی عقب نشینی کردند. [ ۷] [ ۸] عقب نشینی نیروهای ائتلاف این فرصت را به سیمون داد که بخش های شمالی تولوز را فتح کند. [ ۹]
