سیمولا

سیمولا یک نام برای دو زبان برنامه نویسی، سیمولا ۱ و سیمولا ۶۷ است، که در ۱۹۶۰ در مرکز محاسبات نروژی در اسلو، توسط اوله - یوهان دال و کریستین نیگارد توسعه یافت. نحوی، آن ابر مجموعه نسبتاً وفادار از الگول ۶۰ است.
سیمولا ۶۷ اشیاء، کلاس ها، زیر کلاس ها، متدهای مجازی، هم روال، شبیه سازی رویداد گسسته و ویژگی های جمع آوری زباله را معرفی کرد.
سیمولا اولین زبان برنامه نویسی شی گرا در نظر گرفته شده است. همان طور که از نام آن پیداست، سیمولا برای انجام شبیه سازی، طراحی شده است و نیاز آن دامنه، چارچوبی برای بسیاری از ویژگی های زبان های شی گرا امروز تهیه کرده است.
سیمولا در طیف وسیعی از کاربردها مانند شبیه سازی طرح های VLSI، مدل سازی فرایند، پروتکل ها، الگوریتم ها و برنامه های کاربردی دیگر مانند حروفچینی، گرافیک کامپیوتری، و آموزش و پرورش استفاده شده است. از آنجا که اشیاء سیمولا گونه در ++C، جاوا و #C دوباره استفاده می شود، نفوذ سیمولا اغلب کم بیان می شود. خالق ++C، بی یارنه استراس تروپ، اذعان کرده است که سیمولا ۶۷ بود بیشترین اثر را در او برای توسعه ++C داشت، که نوع بهبودهای بهره وری را که سیمولا به سرعت خام محاسبات ارائه داده شده توسط زبان های سطح پایین مثل BCPL را ارمغان آورد.
سیمولا هنوز هم برای انواع مختلف از درس های دانشگاه استفاده می شود، به عنوان مثال جارک لنار سیمولارا به دانشجویان در دانشگاه مالت می آموزد.
این زبان برای کاربردهای طراحی و شبیه سازی ایجاد شد. اهمیت زبان سیمولا به دلیل مطرح شدن ایده های شیء گرایی در این زبان بود. ایدهٔ کلاس مهم ترین ایدهٔ مطرح شده در این زبان است. در یک کلاس تعدادی داده به همراه توابع مورد نیاز تعریف می شوند. ایده مهم دیگری که در این زبان استفاده می شد توابع هم روند ( به انگلیسی: Co - routine ) بود. توابع هم روند برای انجام یک وظیفه توسط چند روال با هم دیگر هم کاری داشتند که باید حالت هر کدام حفظ شوند. این توابع در عمل باید برای اجرا به نوبت فراخوانی و اجرا شوند و حافظه باید ماندگار باشد و اجرا از محل قبلی ادامه یابد. سیمولا بر پایهٔ زبان الگول نوشته شده است.
کریستین نیگارد شروع به نوشتن برنامه های شبیه سازی کامپیوتر در سال ۱۹۵۷ کرد. نیگارد نیاز به یک راه بهتر برای توصیف عدم تجانس و عملکرد یک سیستم را دید. برای رفتن بیشتر با ایده های خود بر روی یک زبان رسمی کامپیوتر برای توصیف سیستم، متوجه شد که او کسی را با مهارت بیشتر برنامه نویسی از کسی که داشته نیاز دارد. اوله - یوهان دال به او در کارش از ژانویه ۱۹۶۲ پیوست. این تصمیم برای ارتباط زبان الگول ۶۰ در مدت کوتاهی پس ازآن گرفته شد. تا قبل از مه ۱۹۶۲ مفاهیم اصلی زبان شبیه سازی تعیین شد. "سیمولا ۱" متولد شد، یک زبان برنامه نویسی با هدف ویژه برای شبیه سازی سیستم های رویداد گسسته. کریستن نیگارد به یونیوک اواخر ماه مه ۱۹۶۲ در ارتباط با بازاریابی کامپیوتر جدید یونیوک ۱۱۰۷ دعوت شد. در آن دیدار نیگارد ایده های سیمولا به رابرت بمر، مدیر برنامه نویسی سیستم در یونیوک ارائه داد. بمر یک هواخواه سوگند یاد کرده الگول بود و متوجه شد پروژه سیمولا الزام آور است. بمر همچنین رئیس یک جلسه در دومین همایش بین المللی پردازش اطلاعات میزبانی شده توسط IFIP بود. او نیگارد را که مقاله "سیمولا - - فرمتی از الگول به شرح شبکه های رویداد - گسسته" را ارائه بود، دعوت کرد. مرکز محاسبات نروژی یونیوک ۱۱۰۷ را دراوت ۱۹۶۳ با تخفیف قابل توجهی گرفت، که در آن دال سیمولا۱ را تحت قرارداد با یونیوک پیاده می کرد. پیاده سازی بر مبنای یونیوک الگول ۶۰ کامپایلر استوار بود. سیمولا ۱ در یونیوک ۱۱۰۷ از ژانویه ۱۹۶۵ به طور کامل عملیاتی بود. در چند سال بعدی دال و نیگارد زمان زیادی را صرف آموزش سیمولاکردند. سیمولا به چندین کشور در سراسر جهان گسترش یافت و سیمولا ۱ بعداً در کامپیوترهای بوروقس B5500 و کامپیوتر اورال - ۱۶ روسی پیاده شد.