سیمبلین

سیمبلین ( Cymbeline ) نمایشنامه ای کمدی اثر ویلیام شکسپیر است که در حدود سال های ۱۶۱۰ - ۱۶۰۹ نوشته شده است. درون مایه سیمبلین بی گناهی و حسادت است.
این نمایشنامه اقتباس آزادی از تاریخنامه مورخ انگلیسی هالینشد است که در دوران شکسپیر زندگی می کرده است. موضوع احساسی، شرط بندی بین پوستهیموس، ایموژن و ایاکیمو، موضوعی عامیانه است که این نیز مستقیم یا غیرمستقیم از داستان برنابو اهل جنووا از کلیات دکامرون بوکاچیو برگرفته شده است. شاهزاده های ربوده شده، نامادری ظالم، و همسری که به اشتباه مورد اتهام قرار گرفته موضوعاتی است که در ادبیات اروپا در دوران شکسپیر متداول بوده است. یکی از موارد مشابه داستان سفیدبرفی در ادبیات آلمان است. [ ۱]
این نمایشنامه در ۵ پرده تدوین شده و دارای ۱۵ شخصیت و تعدادی سیاهی لشکر است. شخصیت های اصلی عبارت اند از:
• سیمبلین: پادشاه سالمند انگلستان، که دوران شاهی خود را زیر سلطه ملکه شرورش بوده است.
• ملکه سیمبلین: ملکه شروری که ساعت به ساعت نقشه می ریزد.
• ایموجین: دختر سیمبلین؛ همسر ظریف و پایدار پستهیموس لئوناتس.
• پستهیموس لئوناتس: شوهر ایموجین؛ مردی ندار ولی باارزش، بزرگ شده دربار. «مثل آب در هرچه می ریختند همان شکل و همان رنگ را می گرفت. »
• کلاتن: پسر ملکه سیمبلین از شوهر اولش. ابلهی خودخواه؛ بدترین فحش ها به او اهانت به فحش است.
• گیدریوس و آرویگاروس: پسران سیمبلین از همسر اول رومی اش که مرده است.
• بلاریوس: نجیب زاده ای انگلیسی که با نام مستعار مرگان به کشور بازگشته است.
• ایاچیمو: مردک حسود؛ شروری حیله گر، موجودی ناقابل از ایتالیا.
• فیلاریو
• کایوس لوچیوس
• پسانیو
• کورنلیوس
• هلن
• یک فالگیر
• لردها، حاکمان، نوازنده ها، افسران، سربازان، زندانبانان و قاصدان.
انگلستان و روم.
سیمبلین، پادشاه انگلستان، از اینکه دخترش ایموجین با پستهیموس، نجیب زاده جوان و نسبتاً خوب و پسر یکی از نجیب زادگان دربار، مخفیانه ازدواج کرده سخت عصبانی است. او سال ها در نظر داشته که ایموجین با کلاتن، ناپسری شاه و فرزند ملکه کنونی از شوهر پیشین خود ازدواج کند. شاه به این دلیل و از روی عصبانیت داماد ناخواسته خود را از دربار طرد می کند، بی آنکه به دخترش اجازه خروج از کاخ را بدهد. پستهیموس به روم تبعید می شود و در آنجا در خانه فیلاریو، یکی از نجبای بزرگ این امپراتوری، با ایاچیموی مکار آشنا می شود؛ ایتالیایی ای که در خونش حسادت و تحقیری خصم آلود با هرچه زن در دنیاست موج می زند. پس از مدتی ایاچیمو در میان بازی ها و کارها و حرف های عجیب و غریب خود با پستهیموس در ازای دوهزار داکت طلا شرطی می بندد: اینکه می تواند همسر انگلیسی او را، که بهترین، نجیب ترین و وسوسه ناپذیرترین زنان دنیاست اغوا کند. . .

سیمبِلین (Cymbeline)
نمایش نامه ای به نظم و نثر، در پنج پرده، نوشتۀ ویلیام شکسپیر، نخستین اجرا در ۱۶۰۹، منتشرشده در ۱۶۲۳. ایموجن، دختر سیمبلین، شاه بریتانیا، پنهانی با پوستوموس ازدواج می کند. شاه پوستوموس را به روم تبعید می کند. در روم با یاکیمو بر سر وفاداری همسرش شرطی می بندد. یاکیوم حیله می زند و پوستوموس چنین می پندارد که همسرش خیانت کرده است و ملازم خود را بر آن می دارد که ایموجن را بکشد. ملازم از کشتن ایموجن روی برمی تابد. ایموجن در جنگلی رها می شود و با دو برادرش که آن ها را نمی شناسد، دوستی برقرار می کند. رومیان به انگلستان یورش می برند. پوستوموس نیز آنان را همراهی می کند و بر آن است تا در معیت رومیان پنهانی از موطن خود دفاع کند. یاکیمو نیز همراه اوست. ایموجن ملازم لوکیوس، سپاهی رومی، می شود. جنگ با پایمردی پوستوموس و برادران ایموجن با پیروزی سپاهیان انگلستان پایان می گیرد. در صحنۀ نهایی، شخصیت ها یک یک گشوده می شوند. ایموجن و پوستوموس با هم آشتی می کنند. سیمبلین مقدمه ای بود بر همکاری شکسپیر با فرانسیس بومانت و جان فلچر که به خلق نمایش نامه های بزرگ او انجامید.