سیم کارت الحاقی

یک eSIM یا به بیانی سیم کارت الحاقی ( به انگلیسی: embedded - SIM ) شکلی از سیم کارت است که مستقیماً در دستگاه تعبیه شده است. به جای یک مدار مجتمع که روی یک سیم کارت قابل جابجایی قرار دارد، که معمولاً از پی وی سی ساخته شده است، یک eSIM در عمل شامل یک یک تراشه eUICC است به همراه نرم افزاری است که بر روی آن نصب شده است. این ترکیب سخت افزار و نرم افزار به طور دائم به یک دستگاه متصل است. اگر eSIM سازگار با eUICC باشد، می توان آن را با اطلاعات یک سیم کارت جدید دوباره برنامه ریزی کرد. در غیر این صورت، در در زمان تولید دستگاه، eSIM با ICCID/IMSI مربوطه و سایر اطلاعات برنامه ریزی شده و دیگر قابل تغییر نیست. همه تلفن های همراه از سیم کارت الکترونیکی پشتیبانی نمی کنند. ممکن است سیم کارت بر روی گوشی دائمی و برنامه ریزی شده باشد، یا برای استفاده هر اپراتور شبکه سیار که از این فناوری پشتیبانی می کند قابل برنامه ریزی مجدد باشد. تلفن های همراه ممکن است فقط از سیم کارت های فیزیکی، فقط eSIM یا هر دو پشتیبانی کنند. [ ۱]
هنگامی که پیکربندی eSIM یک شرکت مخابراتی بر روی یک eUICC نصب شد، همانند یک سیم کارت فیزیکی عمل می کند که دارای یک ICCID منحصر به فرد و کلید احراز هویت شبکه تولید شده توسط شرکت مخابراتی است.
استاندارد eSIM برای اولین بار در سال 2016 منتشر شد. از آن زمان، eSIM شروع به جایگزینی سیم کارت فیزیکی در حوزه هایی از جمله تلفن همراه کرده است.
از سال 2010، انجمن سامانه جهانی ارتباطات سیار ( به انگلیسی: GSMA ) در رابطه با امکان استفاده از سیم کارت مبتنی بر نرم افزار مباحثی را مطرح می کرد. [ ۲]
در حالی که موتورولا اصرار بر آن داشت که eUICC برای دستگاه های صنعتی طراحی شده است، شرکت اپل اشاره داشت به "هیچ متنی مبنی بر ممنوعیت استفاده از UICC در یک محصول مصرف کننده وجود ندارد". [ نیازمند منبع ] در حال حاضر، GSMA دو نسخه متفاوت از استاندارد را حفظ می کند: یکی برای دستگاه های مصرف کنندگان [ ۳] و دیگری برای دستگاه های ماشین به ماشین ( M2M ) . [ ۴]
اولین نسخه از استاندارد در مارس 2016 منتشر شد و به دنبال آن نسخه دوم در نوامبر 2016 منتشر شد.
در سال 2016، ساعت هوشمند سامسونگ گیر 2 کلاسیک 3G اولین دستگاهی بود که eSIM را پیاده سازی کرد. [ ۵]