سیم چین بالگرد یک سیم چین مکانیکی در بالگردهاست تا از برخورد سیم، طناب یا کابل فشار قوی با آن جلوگیری کند. این ابزار برای بالگردهایی ساخته شده است که بیشتر در مکان های خطرناک ساختمانی یا ارتفاع پایین پرواز می کنند. این ابزار همانند یک شاخ در جلوی بسیاری از بالگردهای نظامی آمریکایی و برخی از بالگردهای غیرنظامی دیده می شود که سیم را به یک شیار بسیار تیز منتقل کرده و می بُرد. [ ۱]
پس از سقوط به دلیل نقص فنی، برخورد با سیم و کابل دومین عامل سقوط بالگردها به شمار می رود و آمار سقوط بالگردها در جهان به دلیل برخورد با سیم برق، بیشتر از آمار خطای خلبانان است. در طول ۵ سال از فعالیت هوانیروز آمریکا از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۹ طناب ها و سیم های برق مسئول سقوطهای بسیاری بودند و در مجموع، ۱۶ درصد از مرگ و میر ناشی از سقوط بالگرد به خاطر برخورد با طناب ها و سیم های مسیر بوده است. در طول کمتر از یک دهه در ایالات متحده آمریکا در خلال سالهای ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۹، تعداد ۲۰۸ بالگرد به دلیل برخورد با سیم برق یا کابل های ترابری سقوط کردند که در مجموع ۳۳۱ نفر جان خود را از دست دادند. طبق آمارها، از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷ نیز برخورد با سیم، نخستین عامل سقوط بالگردها بود و از آمار نقص فنی پیشی گرفت؛ بنابراین نیاز به یک سامانه سیم چین احساس شد که بتواند از برخورد سیم ها با پروانه اصلی بالگرد جلوگیری نماید. شرکت هوانوردی بریستول به سفارش نیروهای مسلح کانادا سامانه سیم چین را برای نخستین بار در سال ۱۹۷۹ اختراع کرد تا بر روی کیووا نصب شود. در مراحل آزمایش سیم چین بر روی زمین، یک ابزار همانند یک شاخ بلند بر روی یک وانت نصب شد که با سرعت ۲۵ الی ۱۰۰ کیلومتر درساعت با کابلها برخورد می کرد. برخورد با انواع کابل ها و سیم ها با مقاومت گوناگون مورد بررسی قرار گرفت و حتی زاویهٔ برخورد نیز از ۰ تا ۴۵ درجه متغیر بود. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] سپس چند سیم چین مشابه نیز به زیر بدنه اضافه شد تا سیم بین اسکید و بدنه گیر نکند و قبل از رسیدن به آن نقطه توسط سیم چین بریده شود ولی هردو سامانه در آزمایش ها ناموفق نشان دادند. سرانجام در سال ۱۹۸۲ این آزمایش ها تکمیل شدند و هوانیروز آمریکا از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۲ هیچگونه برخوردی با سیم تجربه نکرد. بجز سامانهٔ ساخت شرکت بریستول، شرکتهای دیگر نیز سامانه های ویژهٔ خود را ساختند که می توان به ایرباس هلیکاپترز، ام دی هلیکاپترز، و بل هلیکاپترز اشاره کرد. [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از سقوط به دلیل نقص فنی، برخورد با سیم و کابل دومین عامل سقوط بالگردها به شمار می رود و آمار سقوط بالگردها در جهان به دلیل برخورد با سیم برق، بیشتر از آمار خطای خلبانان است. در طول ۵ سال از فعالیت هوانیروز آمریکا از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۹ طناب ها و سیم های برق مسئول سقوطهای بسیاری بودند و در مجموع، ۱۶ درصد از مرگ و میر ناشی از سقوط بالگرد به خاطر برخورد با طناب ها و سیم های مسیر بوده است. در طول کمتر از یک دهه در ایالات متحده آمریکا در خلال سالهای ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۹، تعداد ۲۰۸ بالگرد به دلیل برخورد با سیم برق یا کابل های ترابری سقوط کردند که در مجموع ۳۳۱ نفر جان خود را از دست دادند. طبق آمارها، از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷ نیز برخورد با سیم، نخستین عامل سقوط بالگردها بود و از آمار نقص فنی پیشی گرفت؛ بنابراین نیاز به یک سامانه سیم چین احساس شد که بتواند از برخورد سیم ها با پروانه اصلی بالگرد جلوگیری نماید. شرکت هوانوردی بریستول به سفارش نیروهای مسلح کانادا سامانه سیم چین را برای نخستین بار در سال ۱۹۷۹ اختراع کرد تا بر روی کیووا نصب شود. در مراحل آزمایش سیم چین بر روی زمین، یک ابزار همانند یک شاخ بلند بر روی یک وانت نصب شد که با سرعت ۲۵ الی ۱۰۰ کیلومتر درساعت با کابلها برخورد می کرد. برخورد با انواع کابل ها و سیم ها با مقاومت گوناگون مورد بررسی قرار گرفت و حتی زاویهٔ برخورد نیز از ۰ تا ۴۵ درجه متغیر بود. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] سپس چند سیم چین مشابه نیز به زیر بدنه اضافه شد تا سیم بین اسکید و بدنه گیر نکند و قبل از رسیدن به آن نقطه توسط سیم چین بریده شود ولی هردو سامانه در آزمایش ها ناموفق نشان دادند. سرانجام در سال ۱۹۸۲ این آزمایش ها تکمیل شدند و هوانیروز آمریکا از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۲ هیچگونه برخوردی با سیم تجربه نکرد. بجز سامانهٔ ساخت شرکت بریستول، شرکتهای دیگر نیز سامانه های ویژهٔ خود را ساختند که می توان به ایرباس هلیکاپترز، ام دی هلیکاپترز، و بل هلیکاپترز اشاره کرد. [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳]
wiki: سیم چین بالگرد