سیلیوس ایتالیکوس

منابع زندگی سیلیوس ایتالیکوس در درجه اول نامه شماره ۳٫۷ پلینی جوان است که شرح زندگی شاعر به مناسبت خودکشی او، برخی کتیبه ها و چندین اپیگرام به جا مانده از شاعر مارشال است. اعتقاد بر این است که سیلیوس بین سال های ۲۳ و ۳۵ پس از میلاد به دنیا آمده است، اما محل تولد نامعلوم است. شهر ایتالیکا، واقع در استان رومی هیسپانیا، ( اسپانیای امروزی ) ، زمانی بر اساس نامی که داشت کاندیدای اصلی برای اصالت وی در نظر گرفته می شد، اما اگر چنین بود، استفاده نام لاتین به شکل ایتالیسنسیس صحیح می بود، و بسیار بعید است که مارشال نتوانست او را در میان مشاهیر ادبی اسپانیا در نیمه دوم قرن اول معرفی کند. جی. دی. کمپبل شهر پاتاویوم ( پادوآی امروزی در شمال ایتالیا ) را زادگاه وی معرفی می کند که استدلال او بنابر رواج نام آسکونیوس در این شهر است ( بنابر اشعار پونیکا ) که این یک موضع جانبدارانه به نفع این منطقه به نظر می آید.
اوایل زندگی، سیلیوس یک خطیب معروف دادگاه بود که بعد از ورود به سیاست مبدل به یک سیاستمدار محافظه کار و محتاط شد. عموماً اعتقاد بر این است که سیلیوس داوطلبانه و مشتاقانه به یک خبرچین و دسیسه گر در زمان نرون تبدیل شده بود و افرادی را که امپراتور دستور می داد را محکوم می کرد در دادگاه محاکمه می نمود.
او به هنگام مرگ امپراتور نرون ( در سال ۶۸ پس از میلاد ) کنسول بود و پس از آن به دوست و متحد نزدیک امپراتور ویتلیوس تبدیل شد که به گفته پلینی خردمندانه و دوستانه ( sapienter et comiter ) به او خدمت کرد.
تاسیتوس از او به عنوان یکی از دو شاهدی یاد می کند که در کنفرانس بین ویتلیوس و فلاویوس سابینوس، برادر بزرگتر وسپاسیان، زمانی که لژیون های شرق به سرعت به سمت پایتخت حرکت می کردند، حضور داشتند.
سیلیوس در سالهای ۷۷–۷۸ پس از میلاد، به مقام پروکنسولی رسید همان طور که در کتیبه ای از آفرودیسیاس که فعالیت های او در نگهداری از نهادهای شهر را شرح می دهد، قید شده است. به گفته پلینی، او وظایف خود را به خوبی انجام داد و جایگاه مهمی را در امپراتوری به دست آورد.