سیلیسیوم (silicon)
(برگرفته از واژه ای لاتینی به معنای چخماق) عنصری غیرفلزی و شکننده، با نماد Si، عدد اتمی ۱۴، و جرم اتمی نسبی ۲۸.۰۸۶. پس از اکسیژن دومین عنصر فراوان در پوسته زمین است و به شکل های بلوری و بی ریخت یافت می شود. در طبیعت، فقط در ترکیب با عناصر دیگر، مخصوصاً با اکسیژن در سیلیکا (دی اکسید سیلیسیوم، SiO۲) و در سیلیکاتها یافت می شود. این ترکیبات کانی کوارتز را شکل می دهند که بخش عمدۀ ماسه ها، شن ها و ریگ ها را شامل می شود. لعاب دادن کوزه و شیشه سازی با استفاده از ماسه های سیلیکاتی صورت می گیرد و قدمت آن به ماقبل تاریخ برمی گردد. امروزه از شکل بلورین سیلیسیوم به منزلۀ عامل سخت کننده و ضد اکسیدان در فولاد استفاده می کنند. همچنین، به علت خواص نیمه رساناییاش پایۀ صنعت الکترونیک است و در ساخت تراشه های سیلیکنی برای ریزپردازنده ها کاربرد دارد. شیمی دان سوئدی، یونس برزلیوس، در ۱۸۲۳ این عنصر را جداسازی کرد. در ۱۸۱۷، شیمی دان اسکاتلندی، تامس تامسون، در مقایسه با عناصر کربن و بور، و به علت تشابه شیمیایی اش با این عناصر، آن را نام گذاری کرده بود.
(برگرفته از واژه ای لاتینی به معنای چخماق) عنصری غیرفلزی و شکننده، با نماد Si، عدد اتمی ۱۴، و جرم اتمی نسبی ۲۸.۰۸۶. پس از اکسیژن دومین عنصر فراوان در پوسته زمین است و به شکل های بلوری و بی ریخت یافت می شود. در طبیعت، فقط در ترکیب با عناصر دیگر، مخصوصاً با اکسیژن در سیلیکا (دی اکسید سیلیسیوم، SiO۲) و در سیلیکاتها یافت می شود. این ترکیبات کانی کوارتز را شکل می دهند که بخش عمدۀ ماسه ها، شن ها و ریگ ها را شامل می شود. لعاب دادن کوزه و شیشه سازی با استفاده از ماسه های سیلیکاتی صورت می گیرد و قدمت آن به ماقبل تاریخ برمی گردد. امروزه از شکل بلورین سیلیسیوم به منزلۀ عامل سخت کننده و ضد اکسیدان در فولاد استفاده می کنند. همچنین، به علت خواص نیمه رساناییاش پایۀ صنعت الکترونیک است و در ساخت تراشه های سیلیکنی برای ریزپردازنده ها کاربرد دارد. شیمی دان سوئدی، یونس برزلیوس، در ۱۸۲۳ این عنصر را جداسازی کرد. در ۱۸۱۷، شیمی دان اسکاتلندی، تامس تامسون، در مقایسه با عناصر کربن و بور، و به علت تشابه شیمیایی اش با این عناصر، آن را نام گذاری کرده بود.
wikijoo: سیلیسیوم