سیلویا بیچ ( به انگلیسی: Sylvia Beach ) ( زادهٔ ۱۴ مارس ۱۸۸۷ در بالتیمور – درگذشتهٔ ۵ اکتبر ۱۹۶۲ در پاریس ) با نام تولد نانسی وودبریج بیچ، کتاب فروش و ناشر آمریکایی مقیم فرانسه بود که بیشتر زندگی ش را در پاریس گذراند. او یکی از چهره های شاخص مهاجران آمریکایی بین دو جنگ جهانی بود.
سیلویا بیچ در ۱۴ مارس ۱۸۸۷ در بالتیمور چشم به جهان گشود. او سومین دختر سیلوستر بیچ ( به انگلیسی: Sylvester Beach ) و النور تومازین اربیسان ( به انگلیسی: Eleanor Thomazine Orbison ) بود. نام او را مادربزرگش نانسی گذاشت و وی بعداً تصمیم گرفت تا اسم اش را به سیلویا تغییر دهد. پدربزرگ و مادربزرگ مادری اش از مبلغان مذهبی هند بودند. پدرش کشیش پروتستان بود و اجدادش همه روحانی تبار بودند. وقتی او دختری جوان بود، خانواده اش در بالتیمور و نیوجرسی زندگی می کردند. در ۱۹۰۱ پدر سیلویا معاون کشیش کلیسای آمریکایی ها و مدیر مرکز دانشجویان آمریکایی در پاریس شد و خانواده بیچ به پاریس سفر کردند.
سیلویا بیچ بیش از سه سال در پاریس زندگی کرد ( ۱۹۰۲–۱۹۰۵ ) و در ۱۹۰۶ زمانی که پدرش مدیر اولین کلیسای پروتستان در پرینستون شد، به نیوجرسی بازگشت. بعد از این که خانواده اش به آمریکا بازگشتند، سیلویا چندین بار تنها به اروپا رفت و دو سال در اسپانیا زندگی کرد. او با کمیتهٔ صلیب سرخ بالکان همکاری می کرد و هنگام جنگ به پاریس بازگشت و در زمینهٔ ادبیات معاصر درس خواند.
سیلویا بیچ در حالی که بعضی از تحقیقات را در کتابخانهٔ ملی فرانسه انجام می داد، نام کتاب فروشی آدرین مونیه را در روزنامهٔ ادبی فرانسه دید و تصمیم گرفت به دنبال مغازهٔ کوچک او در خیابان اودئون بگردد. وقتی مغازهٔ مونیه را یافت با استقبال گرم او روبه رو شد، زن جوانی با موهای فر و پرپشت که لباسی راه دار با دامنی بلند به تن داشت، او همانند مغازه اش سیاه و سفید بود. با اینکه سیلویا پیراهن بلند و کلاه اسپانیایی به تن داشت، مونیه در نگاه اول فهمید که او آمریکایی تبار است. دیدار اولشان به تمجید آدرین مونیه از آمریکا و سیلویا بیچ از فرانسه گذشت و پس از آن، این دو زن برای ۳۶ سال تا زمان خودکشی مونیه در ۱۹۵۵ دوستی نزدیکی با هم داشتند.
سیلویا به عضویت کتابخانهٔ آدرین مونیه درآمد و زمانی که در پاریس بود کتاب های آندره ژید و پل والری را خواند. با تشویق آدرین از نوشتار خلاق او و الهام گرفتن سیلویا از زندگی ادبی آدرین، سیلویا در رؤیای تأسیس یک شعبه از کتاب فروشی مونیه به نیویورک رفت تا بتواند آثار فرانسوی را به خوانندگان آمریکایی معرفی کند. مادرش، پس انداز سه هزار دلاری اش را قبلاً در اختیار وی قرار داده بود و وی توان مالی مناسبی در آن زمان برای افتتاح یک مغازه در نیویورک نداشت برای همین تصمیم گرفت تا در پاریس که ارزان تر و نرخ ملک مناسب تر بود مغازه اجاره کند. با کمک مونیه، او توانست کتاب فروشی و کتابخانه ای برای زبان انگلیسی با نام «کتاب فروشی شکسپیر و شرکاء» را باز کند. چهار سال قبل از این که وی این کتاب فروشی را باز کند، آدرین مونیه جزء اولین زنانی بود که در فرانسه کتاب فروشی داشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسیلویا بیچ در ۱۴ مارس ۱۸۸۷ در بالتیمور چشم به جهان گشود. او سومین دختر سیلوستر بیچ ( به انگلیسی: Sylvester Beach ) و النور تومازین اربیسان ( به انگلیسی: Eleanor Thomazine Orbison ) بود. نام او را مادربزرگش نانسی گذاشت و وی بعداً تصمیم گرفت تا اسم اش را به سیلویا تغییر دهد. پدربزرگ و مادربزرگ مادری اش از مبلغان مذهبی هند بودند. پدرش کشیش پروتستان بود و اجدادش همه روحانی تبار بودند. وقتی او دختری جوان بود، خانواده اش در بالتیمور و نیوجرسی زندگی می کردند. در ۱۹۰۱ پدر سیلویا معاون کشیش کلیسای آمریکایی ها و مدیر مرکز دانشجویان آمریکایی در پاریس شد و خانواده بیچ به پاریس سفر کردند.
سیلویا بیچ بیش از سه سال در پاریس زندگی کرد ( ۱۹۰۲–۱۹۰۵ ) و در ۱۹۰۶ زمانی که پدرش مدیر اولین کلیسای پروتستان در پرینستون شد، به نیوجرسی بازگشت. بعد از این که خانواده اش به آمریکا بازگشتند، سیلویا چندین بار تنها به اروپا رفت و دو سال در اسپانیا زندگی کرد. او با کمیتهٔ صلیب سرخ بالکان همکاری می کرد و هنگام جنگ به پاریس بازگشت و در زمینهٔ ادبیات معاصر درس خواند.
سیلویا بیچ در حالی که بعضی از تحقیقات را در کتابخانهٔ ملی فرانسه انجام می داد، نام کتاب فروشی آدرین مونیه را در روزنامهٔ ادبی فرانسه دید و تصمیم گرفت به دنبال مغازهٔ کوچک او در خیابان اودئون بگردد. وقتی مغازهٔ مونیه را یافت با استقبال گرم او روبه رو شد، زن جوانی با موهای فر و پرپشت که لباسی راه دار با دامنی بلند به تن داشت، او همانند مغازه اش سیاه و سفید بود. با اینکه سیلویا پیراهن بلند و کلاه اسپانیایی به تن داشت، مونیه در نگاه اول فهمید که او آمریکایی تبار است. دیدار اولشان به تمجید آدرین مونیه از آمریکا و سیلویا بیچ از فرانسه گذشت و پس از آن، این دو زن برای ۳۶ سال تا زمان خودکشی مونیه در ۱۹۵۵ دوستی نزدیکی با هم داشتند.
سیلویا به عضویت کتابخانهٔ آدرین مونیه درآمد و زمانی که در پاریس بود کتاب های آندره ژید و پل والری را خواند. با تشویق آدرین از نوشتار خلاق او و الهام گرفتن سیلویا از زندگی ادبی آدرین، سیلویا در رؤیای تأسیس یک شعبه از کتاب فروشی مونیه به نیویورک رفت تا بتواند آثار فرانسوی را به خوانندگان آمریکایی معرفی کند. مادرش، پس انداز سه هزار دلاری اش را قبلاً در اختیار وی قرار داده بود و وی توان مالی مناسبی در آن زمان برای افتتاح یک مغازه در نیویورک نداشت برای همین تصمیم گرفت تا در پاریس که ارزان تر و نرخ ملک مناسب تر بود مغازه اجاره کند. با کمک مونیه، او توانست کتاب فروشی و کتابخانه ای برای زبان انگلیسی با نام «کتاب فروشی شکسپیر و شرکاء» را باز کند. چهار سال قبل از این که وی این کتاب فروشی را باز کند، آدرین مونیه جزء اولین زنانی بود که در فرانسه کتاب فروشی داشت.
wiki: سیلویا بیچ