سیلسور

سیلِسور ( Silesaurus ) سرده ای از دایناسورها از خانواده سیلسوریان از تریاس پسین است که در لهستان فعلی می زیستند.
بقایای فسیل شده سیلسور در سنگ های گّلی کویپر در کراشیوو در نزدیکی اوپوله، سیلزی لهستان، پیدا شده است که منشأ نام آن نیز می باشد. گونه نماد آن یعنی Silesaurus opolensis توسط یرزی دزیک در سال ۲۰۰۳ توصیف شد. حدود ۲۰ اسکلت از سیلِسور شناخته شده است که آن را به یکی از بهترین گونه های دایناسورهای اولیه تبدیل می کند. [ ۱]
سیلسور تقریباً ۲٫۳ متر ( ۷٫۵ فوت ) طول داشت. این دایناسور حیوان سبک و احتمالاً سریع و چابک با سبک زندگی فعال بود. پوزه باریک با سوراخ های بینی رو به جلو داشت و چشمخانه های بزرگش احتمالاً دید تیزی را برای سیلسور فراهم می کردند.
در ابتدا تصور می شد که سیلسور کاملاً گیاه خوار است، اما تحقیقات بعدی روی محتویات مدفوع فسیل شده نشان می دهد که ممکن است حشره خوار بوده باشد، [ ۲] و از حشراتی مانند سوسک Triamyxa تغذیه می کرده است. دندان های این حیوان کوچک، مخروطی و دندانه دار بود و به طور نامنظم در آرواره هایش پخش شده بود. نوک استخوان فک پایین، دندان نداشت و شواهد نشان می دهد که توسط یک نوک کراتینه پوشیده شده بود. [ ۱]
دانشمندان فکر می کنند که سیلسور دایناسور نبود، بلکه جزو دایناسورسانان بوده است. ویژگی های دایناسوری که در سیلسور وجود ندارد عبارتند از: تاج دالی سینه ای ( دلتوپکتورال ) بزرگ شده ( اتصال ماهیچه ای روی بازو ) ، و سر استخوان ( اتصال بزرگ شده زردپی بالای زوائد مفصلی ) روی مهره های گردنی.
با این حال، سیلسور برخی از ویژگی های دایناسوری نیز دارد:
• استخوان تهیگاهی کوتاه ( سطح استخوانی روی استخوان تهیگاهی که به عنوان پیوندگاه ماهیچه های دم عمل می کند )
• استخوان نشیمنگاهی با مجرای باریک
• استخوان ران با کاهش توبروزیت که در مرز رباط سر استخوان ران قرار دارد
• یک تروکانتر کوچکتر برجسته
• همپوشانی روند صعودی قاپ با استخوان درشت نی
• یک سطح مفصلی نزدیک مقعر برای پذیرش انتهای دیستال نازک نی پا
در نتیجه، فرضیه های جایگزین، سیلسور را در قاعده دایناسورهای پرنده کَفَل یا نزدیک آن قرار می دهند. دانشمندان دیگر یک پیوند پایه بین خزنده پاریختان پایه و پرنده کفلان را پیشنهاد می کنند. [ ۱]
جایگاه رده شناسی بر پایه از نس بیت ( ۲۰۱۱ ) :[ ۳]