سیلاب دوانی. [ س َ / س ِ دَ ] ( حامص مرکب ) مجازاً، کرم کردن و بسیار بخشیدن. ( آنندراج ). سخاوت و داد و دهش بسیار. ( ناظم الاطباء ) : ابر لطف تو بسیلاب دوانی محتاج من لب تشنه بیک قطره چکانی محتاج.محتشم ( از آنندراج ).
